zaterdag 16 juli 2016

Een duifje en een poesje...

Een duifje en een poesje, dat gaat natuurlijk niet samen, maar gelukkig wel in mijn blogbericht van deze week.


Kreeg van een mailvriendin foto's van Dollie toegestuurd. Een klein babyduifje met een heel verhaal.
Haar dochter had een grote conifeer in de tuin staan, die in de weg stond.
Toen haar man die om zaagde viel er een duivennest uit met daarin dit kale mini duifje.


Ach wat zielig, zo'n beestje laat je toch niet aan zijn lot over....
Dus wat dan..... een nestje gemaakt van wat stro en dat in een konijnenhok gezet.
Ze poepte daar netjes over de rand, zoals het ook in een echt nest gaat.


Op internet had ze opgezocht hoe je een jong vogeltje voedt.
Advies was Brinta-waterpap in een plastic zakje, klein gaatje prikken, duif op schoot, met linkerhand vasthouden, met rechterhand zachtjes in het zakje knijpen en de snavel in het gaatje drukken. Dat lukte prima, hij slobberde de Brinta met smaak op en dat elke 2 uur. Behalve ‘s nachts, want dan voeren de ouders ook niet.
Van die ouders heeft ze nooit meer wat gezien. Die gaan ervan uit: boom weg, nest weg, jong weg, wij weg.


Duifje 4 weken oud, wordt al iets meer een duif.


Het duifje werd geringd met een rood ringetje en haar moeder bedacht dat ze wel Dollie kon heten naar Dikke Dollie uit Pluk van de Petteflet.
Ze groeide als kool, veertjes zagen ze ontwikkelen, donsveertjes verdwenen langzaam en er kon al een beetje meer vast voedsel in. Ook ging ze steeds meer fladderen en zijn ze buiten gaan oefenen.


Vast voedsel eten ging ook steeds beter.


Inmiddels had ze haar ook leren drinken uit een smal beekje dat door hun tuin stroomt vanaf een watervalletje naar een vijvertje. Het beestje moet toch ooit voor zichzelf leren zorgen.

 
Maar toen ze 5,5 week was wilde ze 's nachts niet meer worden opgesloten en hebben ze haar 'losgelaten'. Vanaf dat moment komt ze geregeld om eten vragen. Ze vliegt af en aan, ze wonen naast een park dus bomen genoeg om zich te verstoppen.
Als ze roept en rammelt met het voerblikje komt ze meestal aanvliegen.
 
Inmiddels weet ze haar bij de keukendeur ook te vinden en als ze niet uitkijkt vliegt ze haar achterna. Ben benieuwd wanneer ze  binnen zit. Zal wel een zomer met dichte deuren worden :-)
Gelukkig hoeft ze niet thuis te blijven met de vakantie en kan Dollie helemaal zelfstandig leven, knap hè? Heel lief van haar dat ze Dollie heeft gered en dat ze is uitgegroeid tot een lieve sterke duif.

Waar is nu de poes in het verhaal???


Kijk, ze is hier, mijn eigen poes Yindee.
Ze is verschrikkelijk bang voor alles en zit altijd boven in mijn atelier tussen de lapjes.
Alleen daar voelt ze zich veilig en ik mag er dan ook wel komen als ik lief rustig ben :-)


Naar de dierenarts gaan dat lukt niet. Ze heeft me eens vreselijk gekrabd en gebeten toen ik haar ooit probeerde in de reiskooi te stoppen.
Maar kijk eens op deze foto: een hele lange ingegroeide nagel.... oeps! Nu moest ik toch wel :-(


Eerst nog een paar weken uitgesteld voor het geval dat.... meer nee, het ging niet vanzelf, dus legde ik mijn winterjas en leren handschoenen klaar als bescherming om mevrouw op te pakken en in de kooi te stoppen.


Gelukt, en dat zonder verwondingen deze keer!
Woest was ze. Leek wel een opgesloten leeuw!

Bij de dierenarts geen foto's gemaakt, maar daar ging ze onder narcose en heeft hij al haar lange nagels geknipt, bloed- en urine afgenomen voor onderzoek naar haar nieren en suikerziekte, oren nagekeken, klitten uit haar haar gehaald en tegelijk de hele kat goed geborsteld.
Wat een haren kwamen daar uit, had gelijk nog maar een halve kat over.
Tot slot een slechte tand getrokken en haar gebit gereinigd.
Zo, dat was alles in één keer, ze lag nu toch onder zeil. Kon ik haar ook eens even lekker kroelen zonder gevaar voor eigen leven :-)
Gelukkig was ze voor haar leeftijd (ongeveer 14-16 jaar) nog heel gezond en ook haar gebit nog verder prima in orde.


Toen ze uren later weer op de poot was, was ze erg boos op mij. De enige die ze vertrouwde had haar verraden... voelde me heel schuldig hoor.
De volgende dag liep ze bang voor me weg, maar inmiddels is ze helemaal bijgetrokken en vindt ze me weer lief.

Had nog wat foto's van een fietstochtje, maar die bewaar ik maar voor volgende week, dit was alweer een heel verhaal.
Hoorde dat het echt zomer gaat worden aankomende week.
We wachten het af!
Liefs,
Floor

16 opmerkingen:

  1. Prachtige dierenverhalen, heb ervan genoten.
    Een fijne zonnige week gewenst!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh, zo'n duivenverhaal heb ik ook ooit (gedeeltelijk) meegemaakt! Voor ik er erg in had was er een duivennest in één van mijn hangende bloembakken op het balkon. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om de eitjes weg te halen en heb ze helemaal zien opgroeien. En inderdaad...de duiven laten hun uitwerpselen over de rand van het nest vallen. Oeps, op de plaats van de onderste buurvrouw dus. Het enige nadeel is dat ze nu ieder jaar proberen om weer op of rond mijn balkon te nestelen. Ze zitten nu in de dakgoot. Mooie kat hebben jullie, gelukkig kan ze er nu voorlopig weer tegen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ach toch, die zielige poes toch, gelukkig is alles goed met haar! En het is een mooi duifje geworden!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja wat worden ze dan boos hè, ongelooflijk een echt roofdier is mijn ervaring. Fleur je bent een Heldin. Yindee zal zich vast veel beter voelen!
    En het verhaal van Dollie dat vind ik zo speciaal! Geweldig!
    Ben ook fan van Dollie van Pluk van de Petteflet,...
    ;o)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. In deze tijd vol negatieF nieuws hebben we positieve verhalen broodnodig om geestelijk op de been te blijven.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een prachtigverhaal! Zowel van Duif als Poes! Wat mooi om zo'n duifje te mogen redden! En die poes van jou! Wat een karakter heeft mevrouw! Ze ziet er wel weer prachtig uit na haar make over? Daar mag ze je best dankbaar voor zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Leuk verhaal van de duif.
    Zo heb ik ooit een zwaluwbaby opgevoed. Heel gedoe maar wel leuk. En dan je poes. Begrijp haar wel. Wij zijn van de met ons konijn naar de dierenarts geweest voor een prik tegen konijnen ziekte. Sprong hij van de behandeltafel af. Nou zo'n konijn is snel hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een heerlijk verhaal en wat een geduld om een duif groot te krijgen.
    Lief hoor
    groetjes
    Wietske

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hay lieve floor,

    Ohhh...ik zit me hier toch te genieten van jouw post.
    Wat fijn dat het kleine ieniemienie duifje zo'n grote
    mooie Dollie is geworden...Wat een mooi en liefdevolle
    foto's! En wat zijn er toch veel lieve en goed mensen op
    de wereld die zoveel voor een diertje in nood doen, ja dit
    soort verhalen raakt mijn hart Floor.

    En dan jouw mooie verhaal en foto's van je poes met ingegroeide
    nagel...jouw lieve tijgertje Indy...Tis me toch wat dat je het diertje
    met handschoenen moet vangen, en dat het gelukkig goed is gelukt .

    Ahhh...ze hebben Indy wel onder handen genomen in 1 keer..ik snap wel een beetje dat het poezenbeesie een beetje van slag was en zelfs een beetje boos..Wat fijn dat alles nu toch weer goed is gekomen...Eind goed al goed...

    Lieve Floor ik wens je een heerlijke aankomende week...het word zomer!
    Liefs,
    MarijkeXXX

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een lief verhaal over de duif.
    En dat gedoe met de poes klinkt heel bekend. Was altijd een ramp om naar de dierenarts te moeten.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Sjaak was ook chagrijnig op mij deze week, zal de leeftijd wel zijn. Gelukkig is die bui ook weer over. Wat bijzonder zeg dat verhaal van die duif! Kan mij voorstellen dat die slimmerd telkens terug komt naar het huis! En wat een geduld van jullie vrienden! Echt heel bijzonder. Fijne week deze week, gaan we eindelijk eens in de zon naar mijn werk fietsen. Ben benieuwd waar jij hebt gefietst!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Nou, dat zijn twee hele spannende dierenverhalen!
    Wat een gevecht moet je geleverd hebben met Yindee ...
    Een bange poes is zo moeilijk; uit pure angst worden ze agressief. Maar ik snap dat je wel moest en goed dat je doorgezet hebt. Ze heeft nu een grote medische beurt gehad!
    Dat er toch poezen zijn die gewoon gezellig in zo'n kooitje gestopt willen worden...
    Wat een prachtig verhaal over Dollie, boordevol dierenliefde en alle inspanningen worden beloond!
    Fijn week gewenst, groetjes v. Elizabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat lief het verhaal van die duif. En voor jou petje af want voor een poes te zorgen die niet zo heel lief voor het baasje is nou dat vind ik nog al wat. Maar ik moet je ook wel eerlijk bekennen dat ik bang ben voor een poes. Ooit op de poes van de buren gepast en die was het daar niet mee eens en begon mij ook te krabben vandaar mijn angst.
    Maar hoe dan ook dieren en de natuur vind ik zijn de vitaminen voor de mensen.
    Groeten
    Marga

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Dat is een heerlijk verhaal over die duif. Geweldig dat die het gered heeft. Dank zij de goede zorgen van haar/zijn 'moeder'. Ik ben benieuwd of ze blijft komen. Daar zit wel een grote kans in.
    Ach, en dan jouw poes. Natuurlijk was ze boos en natuurlijk is ze weer lief voor je, gewoon omdat ze van je houdt!!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wat een lief verhaal over de jonge duif. Waarschijnlijk zal de duif voorlopig nog wel in de buurt blijven wonen, dat hoor je wel vaker als ze door mensen opgevoed worden. En wat zielig voor Yindee, sommige katten zijn inderdaad erg bang voor een reismand en/of dierenarts. Als wij met 1 van onze katten naar de dierenarts moeten, moeten we ook altijd met z'n tweeen zijn om hen in de mand te wurmen, want alleen lukt echt niet. Verstandig om alles in 1x na te laten kijken, dat scheelt weer stress in de toekomst. Na een paar dagen zijn ze alles weeer vergeten en komen ze gewoon weer lekker bij je liggen.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Ach Floor,maat een ontroerend verhaal over de duif. Geweldig dat mensen dit doen voor zo'n duifje. Dat geeft de burger weer moed! En dan jouw poes; heerlijk dat ze meteen een grote beurt heeft gehad, heel verstandig. Ik denk wel dat je de volgende keer het reiskooitje uit het zicht moet houden als ze er weer in moet, maar hopelijk duurt dat nog heeeeel lang. Liefs

    BeantwoordenVerwijderen