Zoals elk voorjaar heb ik weer reuze zin in de tuin.
Maar het kost me steeds meer moeite om de tuin voorjaarsklaar te maken en alle oude stengels af te knippen.
Zo af en toe weer een stukje doen en uiteindelijk kwam het einde in zicht.
Maar er was nog een stuk waar het me niet lukte om aan te beginnen, was gewoon te veel werk.
In dit stuk staan heel veel grassen. Begon met eentje, maar ze zaaide zich uit en ik liet het maar groeien.
Maar het afknippen van het dode gras werd me elk jaar te veel.
Dus ik besloot dat ze er allemaal uitgespit moesten worden, ondoenlijk voor mij.
Op een dag kwam er een mevrouw langs mijn voortuin lopen waar ik aan het vegen was.
Ze bood me na een gesprekje spontaan aan om me te helpen om het gras in de achtertuin weg te halen.
Ik kende haar niet echt, maar één keertje gezien in het park, maar ze kwam me helpen en spitte alle grassen uit mijn tuin.
Zie haar eens hard werken, wel 1,5 uur!
Wat een lief mens, heerlijk toch!
Een stuk kaler zo, daar moesten natuurlijk nieuwe planten in.
Ik wilde liever wat struiken, dus op naar Intratuin.
Wat een genot om daar rond te rijden op mijn scootmobiel, zoveel vrolijke bloemen!
De eerste struikjes staan in de grond.
Wel heel vaak gieten, want de grond is gortdroog.
Gelukkig bloeit er ook al hier en daar wat, zoals de Anemoontjes die zich elk jaar uitzaaien zodat ik er steeds meer krijg.
De mooie bloeiende katjes aan mijn Wilgenboompje.
En wat te denken van de drukte bij mijn bijenhotel? Het is een gezoem van jewelste.
Ze worden wel een beetje boos als ik er langs loop, maar solitaire bijen schijnen niet te steken.
Hoe blauw kan blauw zijn!
Maar inmiddels is mijn Wilgenboompje uitgebloeid en moet hij gesnoeid worden.
Voor mijn verjaardag heb ik van Theo deze mooie handige snoeischaar op accu gekregen.
Die kwam nu goed van pas.
Ik weet het: pas op je vingers, want die knip je zeker doormidden als je die tussen de messen krijgt.
Kan allemaal in de bruine klikko.
Ach, wat zielig, het is een knotwilgje geworden...
Komt vast goed over een tijdje.
Gelukkig heeft het Krentenboompje het overgenomen, zodat er altijd wat te genieten valt.
Ik hou van foto's maken en dat doe ik heel veel, ook in het park zoals jullie weten.
Vaak staat daar roerloos een reiger bij de sloot.
Nu stond ik heel stil te wachten totdat hij er vandoor ging.
En ja, op het juiste moment geklikt!
Had met mijn eenvoudige mobiel al heel ver ingezoomd, en daarna deze foto nog "uitgeknipt", dus kwaliteit is het niet, maar ik vind de foto toch heel apart, en zo mooi die bewegende vleugels.
Ben veel bezig aan mijn blauwe mandjes quilt en die nadert het einde, dus die zien jullie de volgende keer.
Geniet nog maar van het zonnetje en van het buiten zijn.
Liefs,
Floor
