zondag 30 oktober 2011

Een uurtje extra met de lapjes.

Vandaag is de wintertijd weer ingegaan, dat betekende voor mij een uurtje extra in mijn atelier met de lapjes stoeien!
Heb van alles gedaan. Beetje patroon getekend, lapjes geknipt en foto's gemaakt voor mijn weblog.
Want ik kan wel van alles vertellen, maar jullie willen ook wat zien natuurlijk.
Zoals dit blok van mijn Japanse poppenquilt. Weer eentje af, en weer zo leuk om te doen!
Een popje van voren gezien en eentje vanaf de achterkant. Ook wel eens leuk.
En hoe vinden jullie het theeserviesje?
Ik vond dit stofje daar zo leuk voor, net echt porselein!
Omdat ik nu nog maar één blok te gaan heb, ben ik vast aan de randen begonnen. Gemaakt van alle Japanse lapjes die ik in de quilt heb gebruikt, plus de effen stof.
Volgens het patroon moesten de effen blokjes even groot zijn dan de Japanse, maar dat vond ik wat saai, met kleine stukjes ertussen leek me mooier.
Heb er wel zin in om de quilt in elkaar te zetten, dan kan ik pas goed zien hoe hij gaat worden.

Maar......  hoe staat het met mijn sterrenquilt?
Nou, dat schiet niet zo erg op moet ik zeggen, hoewel het nog geen ufo is hoor!
Zo af en toe heb ik zin in een sterretje, en dat was ook eigenlijk de opzet van deze quilt.
Een "zoafentoetussendoorproject".
Heb de blauwe lapjes gehad, ben nu met de groene lapjes bezig. Ik merk wel dat deze mijn voorkeur hebben boven de blauwe.

Nog bedankt voor de reacties die ik kreeg op mijn vraag: wat moet ik met de kleine Japanse restlapjes?
Maar zoals je kunt zien op de foto, lenen die kleine stukjes zich bijvoorbeeld niet voor een vingerhoedjes quiltje. De ene kant van het lapje is recht, de andere kant is schuin van draad.
De langste kant is 9 cm en daar gaat dan nog een naad van 1,5 cm vanaf, dus het is super klein allemaal en een rare vorm.
Ach, ze gaan bij elkaar in een zakje in mijn snippermandje.
Wie weet wat er nog op mijn pad komt en dat ik ze zo maar kan gebruiken.
Haal regelmatig kleine verrassingen uit mijn snippermandje die ik nu net nodig heb, daarom gooi ik nooit iets weg, want wie wat bewaart...........

zondag 23 oktober 2011

Mooi blauw is niet lelijk.

Eigenlijk ben ik niet zo van blauw, maar ik moest er toch eens aan beginnen vond ik.
Dus ben ik ijverig aan het knippen en ontwerpen gegaan met mijn indigo-blauwe Japanse stofjes, die ik jullie een paar blogjes geleden al heb laten zien.
Eerst moesten er lange repen stof worden gesneden van alle effen stoffen die er nog bij zouden worden gebruikt.
Met het malletje alle vormen afgetekend, zodat ik een duidelijke naailijn krijg.
Dan komt de schaar er aan te pas om alle driehoekjes te knippen en op stapeltjes te leggen.
De vele indigo-blauwe Japanse lapjes van 10 x 10 cm, en de Japanse lapjes die ik van Inge had gekregen, waren al tot gelijkzijdige driehoekjes geknipt.

Op een dag lagen alle lapjes klaar! Dat is al allemaal leuk om te doen, maar het ontwerpen van de kleurencombinatie op de ontwerpwand is natuurlijk ook heel erg leuk.
Dan zie je al een beetje hoe het gaat worden. Ik kan dan ook nog lekker veranderen en aanpassen, net zolang totdat het helemaal naar mijn zin is.

Kijk, en zo is het geworden! (de tafel staat een beetje in de weg..... moet nodig een grotere quiltkamer hebben eigenlijk.....grapje.....)
Het is een heel eenvoudig patroon met één mal, maar het gaat om de stoffen en de kleuren-combinatie.
Omdat de effen stofjes iets over de Japanse stofjes heenvallen, zijn die minder goed in beeld, maar straks na het in elkaar naaien, zijn ze allemaal even groot hoor.
Nou ja, straks...... dit hang al leuk te wezen in mijn atelier, maar ik begin er pas aan als mijn Japanse poppenquilt af is. Niet helemaal af, maar quiltklaar zeg maar.

Ik heb trouwens een hele handige uitvinding gedaan (zie foto), die ik graag wil doorgeven.
Misschien liggen jullie nou wel in een deuk en mailen jullie elkaar: "heb je het gelezen, Floor denkt dat ze iets heeft uitgevonden, maar nou zeg, dat weten wij al jaren!".
Toch heb ik het, (in ieder geval voor mezelf) uitgevonden, omdat ik het nog nooit gelezen of gehoord heb.
Er kan toch iets twee keer worden uitgevonden, net als de boekdrukkunst?
Nou wat is dat dan vragen jullie nu ongeduldig....
Tatatatatata........ik heb een fleece op mijn ontwerpwand gemaakt!
Was bezig om de lapjes op het laken dat op mijn ontwerpwand hangt te spelden, maar uit ervaring weet ik dat het een eindeloos spel is van opspelden en er weer afhalen en er weer opspelden etc....
Tijdens het spelden dacht ik: "eigenlijk zou er een soort fleece op de ontwerpwand moeten zitten".
"Fleece, daar heb ik er toch een stuk of 6 van liggen?" (Nog gekocht voordat ik het quilten ontdekt had).
Snel een duik op zolder en 1  1/2 fleece op de ontwerpwand gemaakt.
De lapjes er tegenaan, en hup zonder een enkel probleem bleven ze plakken, fantastisch! Weg met die lastige spelden!
Dus ik ben heel erg blij met mijn uitvinding, ook al is het misschien oude koek.

Maar nu.... doordat ik driehoekjes heb geknipt van alle 10 x 10 cm lapjes, heb ik heel veel kleine stukjes stof over, allemaal puntjes zoals je ziet.
Zo zonde om weg te gooien, want een quilter gooit nooit stof weg toch?
Maar wat moet ik er mee?
Misschien hebben jullie leuke ideeën?

zondag 16 oktober 2011

Weer verder met mijn Japanse popjes en weer een zielig hondje.....

Na de geboorte van Sydney ging ik weer verder met het tekenen van de rand van haar geboortemandala.
Nu kon de datum en haar naam er op getekend worden.
Gisteren was hij helemaal klaar, en ik ben er erg tevreden over. (Nee, nog niet hier te zien hoor, even geduld!).
Maar ik kan nu weer lekker verder met mijn Japanse poppen-quilt.
Dit blok had ik al eerder af, maar hebben jullie nog niet gezien (beetje bleek door de flits...).
Vooral die waaier vind ik erg leuk geworden.
Dit blok heb ik gemaakt toen de mandala zover klaar was, en ik moest wachten op de bevalling.
Dat stofje voor de libelle was echt een vondst!
Ik vond het moeilijk om een stofje te vinden voor die tere libelle vleugels, en had niks in mijn voorraad dat geschikt was.
Toen snuffelen tussen mijn 10 x 10 lapjes die ik voor mijn sterrenquilt heb liggen en kijk, toen vond ik dit mooie tere lapje (kan je het niet goed zien, dan even klikken op de foto voor een vergroting).

Er is me al verschillende keren gevraagd hoe het is afgelopen met mijn reuze moesappel van een paar blogjes geleden.
Nou, wat denken jullie?

Juist ja! Ik heb haar en haar broertjes en zusjes tot moes geslagen!
Ach nee, dat klinkt zo zielig..... ik heb haar tot moes gekookt en gezeefd.
Ze zitten lekker met z'n allen in potjes, wachtend tot ze worden opgegeten.
In de schuur heb ik trouwens nog meer moesappels liggen, ook nog sterappels en peren, de bomen deden het goed dit jaar.

Hoe vinden jullie trouwens dit moedige viooltje? Staat daar helemaal alleen mooi te zijn tussen de stoeptegels!

O, ik zou het nog hebben over mijn zeer, zeer zielige hondje.....
De dierenarts had toch 6 kiezen getrokken? Ik dacht dat alles al goed ging, maar ze werd steeds slomer en zieliger (ze kan heeeeel zielig doen, dan mag ze onder mijn quilt).
Toen ze ook niet meer wilde eten, ben ik weer terug gegaan naar de dierenarts.
Jeetje, wat ik zag toen ze met twee man het bekje van Terra hadden opengewurmd!!!
Het was verschrikkelijk! Een bekje vol met gezwellen en bloed! Maar goed dat ik geen foto heb gemaakt, want dan hadden jullie dit blogje direct weggeklikt.
Het zag er verschrikkelijk uit die ontstekingen, het arme beestje, waarom kon ze het nou niet vertellen?
Ze heeft nu medicijnen en weer zacht eten en het gaat al beter gelukkig.

Tot slot nog iets leuks! Het heeft even geduurd (was veel werk) maar dan heb je ook wat!
We kregen van de week het geboortekaartje van Sydney. Nou zeg maar geboorteboekje.
Want het was een heus boekje, dat je helemaal kunt uitvouwen, met een roze lintje er omheen.
Aan de andere kant staan de diverse echo foto's en een tekening van Lois waarop het hele gezin staat, inclusief de kleine Sydney met welgeteld drie hele lange haren.
Aan deze kant, nou dat kunnen jullie zelf zien (klik voor vergroting): Lois bij haar moeder met nog een hele dikke buik, allemaal mooie bloemen en dan haar naam natuurlijk en dan een foto van kleine Sydney (met haar oogjes open!) samen met haar grote zus Lois.
Wat schattig hè! Heeft mijn zoon zelf bedacht en ontworpen! Wij zijn er trots op!
Zal wel heel lang op de kast blijven staan dit mooie boekje, en steeds maar weer genieten van al dat moois dat ons ten deel is gevallen......

zondag 9 oktober 2011

Sydney bewonderen!

Gisteren zijn we met kadootjes en bloemen naar Almere gereden om onze kleindochter Sydney te bewonderen, en natuurlijk pappa Dustin, mamma Moonique en Lois te feliciteren.
Direct bij binnenkomst zagen we dit kleine wondertje veilig bij haar moeder liggen.
In diepe rust. Net als Lois heeft ook zij prachtige lange donkere haartjes.
Wat een snoepie hè!
Ik vind het altijd zo leuk als baby's lang haar hebben! Het is een plaatje van een kindje, zo gaaf en mooi, maar het belangrijkste is natuurlijk dat ze gezond is.

Oma Floor kijkt met verbazing naar dit meisje. Wat heerlijk om weer zo'n kleintje in je armen te hebben!
Als ik jullie verveel met mijn gemijmer over mijn kleine meisje, klik maar gewoon weg hoor, want ik ga nog even door haha!
Hoe vinden jullie dit leuk ingepakte pakketje? Dat wil ik ook wel over de post krijgen.
Hoewel........ 's nachts toch liever niet, want dan huilt ze vaak en moeten pappa en mamma hun bed uit, overdag is ze wel stil.  Dan maar liever alleen voor overdag haha!
Lois was heel enthousiast over de kadootjesmand, en dacht dat ze de pakjes direct allemaal mocht open maken.
Dus heb ik haar verteld hoe dat ging. Elke dag een pakje, één voor Sydney en één voor haar.
Omdat er al een dag om was, mocht ze nu twee pakjes openmaken.
Helaas vergeten om daar foto's van te maken. Het mini quiltje van Sunbonnet Sue dat ik voor haar gemaakt had viel niet zo heel erg in de smaak geloof ik, ze zag er het nut niet zo van in, je kunt er tenslotte niet mee spelen.
Wel vond ze het volgende kadootje leuk (rijgkaarten) en daarmee ging ze met hulp van oma, of omi zoals ze me altijd noemt, direct aan de slag.

Mamma Moonique was (net als ik) helemaal weg van de felroze minischoentjes voor Sydney!

Tot slot nog even een foto van opa, omi, Lois en Sydney!
Wat een rijkdom is dat, die twee lieve kleindochters!
Ben nu weer verder gegaan met het tekenen van de geboortemandala. Hij was zover af, maar nu moeten haar naam en geboortedatum er nog op getekend worden en dan de twee laatste randen gekleurd.
Als hij daarna ingelijst is, gaan we hem brengen en krijgen jullie hem ook te zien.
Volgende keer gaat mijn blogje weer over patchwork hoor!

p.s.: iedereen heel erg bedankt voor alle reacties na de geboorte van Sydney, per post, mail en natuurlijk hier op mijn weblog!

donderdag 6 oktober 2011

Een kleindochter geboren!!!

Vannacht is om 11 minuten over 1 onze tweede kleindochter geboren, een prachtig kindje en helemaal gezond!
Wat zijn we blij en gelukkig met dit prachtige meisje, dat - net als haar grote zus- drie namen heeft gekregen:
SYDNEY SAMANTHA LEE.


De wijze waarop wij het te weten kwamen was zo grappig:
Wij waren al naar bed toen onze zoon en schoondochter naar het ziekenhuis gingen, dus wij wisten nog van niks.
Nu hebben wij zo'n elektronisch fotolijstje, waar je niet alleen foto's op kan zetten die dan steeds verspringen, maar waarop ook mijn zoon vanuit Almere met zijn I-phone (of hoe heet zo'n ding) nieuwe foto's kan plaatsen  die dan - vraag me niet hoe dat allemaal kan.... - floep bij ons vanzelf op het fotolijstje komen te staan.
Kunnen jullie het nog volgen?

Toen ik vanmorgen dus nietsvermoedend uit mijn warme bedje kwam, stond net een foto van Lois voor die ik al had gezien, en toen kwam de volgende.........." hè, mijn schoondochter in bed in het ziekenhuis!!!!!
De baby komt, de baby komt!" riep ik.
Floep de volgende foto kwam al........ "hè, de baby is er al, ze is er al!!!!!"
Jeetje dat is snel na 3 seconden, ik kon het op de vroege morgen niet allemaal bevatten, maar de foto's floepte gewoon door natuurlijk, met lieve kleine voetjes in beeld en Lois die beschuit met muisjes eet.



Toen mijn zoon gebeld om hem te feliciteren en te vragen of alles goed was gegaan.
Ze waren moe natuurlijk na zo'n enerverende nacht.
Ik nu ook, sta de hele dag al in mijn "ADHD-stand" zoals ik dat noem, kan het gewoon nog niet allemaal bevatten.
Daarna, nog in mijn nachtponnetje de ballonnen opgeblazen die al maanden klaar lagen.
Twee voor buiten, twee voor binnen en een roze "Hoera", zodat iedereen kan zien hoe blij wij zijn met onze gezonde kleindochter Sydney!
(Foto's: Dustin Vogel)

Naar de bee, en gratis lapjes!

Gisteren weer gezellig naar de quilt-bee in Benschop geweest, waar deze keer - net als al eerder dit jaar - weer gratis lapjes en quiltboeken lagen van een mevrouw die er mee ophield.
Heel jammer voor haar, maar leuk voor ons.
Kijk de dames lekker graaien! Gratis maakt altijd een beetje hebberig, ook bij mij hoor, had weer leuk wat lapjes (vooral effen) gevonden en ook één boek.

Kan allemaal weer fijn in mijn lapjeskast en ik kan  heerlijk in het (oude)boek snuffelen en mooie quilts bekijken. Want of ze nu oud zijn of nieuw, ze blijven vaak mooi om te zien.

Maar zoals jullie zien, werd er ook hard (nou ja....)gewerkt, maar vooral erg veel gekletst, maar dat hoort er natuurlijk bij.

Helma, de leidster van de bee, had een prachtige en fleurige kinder-quilttop klaar. Kan ze fijn met het quiltwerk beginnen, maar we willen hem natuurlijk nog wel een keertje zien als hij helemaal af is!

Natuurlijk had ik de mijne ook meegenomen om te showen! (foto Helma De Jongh- Ravestein)
Nadat ik hem op les en op de andere bee ook al had laten zien, mag hij nu weer fijn tot rust komen boven onze eettafel.

zondag 2 oktober 2011

Cirkels, cirkels, een schildpad en een heel zielig hondje.

Ben ook zo druk als een klein baasje!
Afwisselend steeds gewerkt aan mijn S & S quilt die nu af is (zie vorige berichtje) en mijn Japanse cirkelquilt.
Maar de top is nu af!

Was best een lastig werkje die cirkels, maar het is gelukt en er waren ook rechte lijnen te naaien gelukkig.
Vind hem erg mooi geworden, ik hou wel van die donkere kleuren.
Heb hem nu doorgeregen en ben aan de eerste quiltsteekjes begonnen, ook weer cirkels natuurlijk.
Eigenlijk ben ik heel blij dat het patchwork klaar is. Niet dat het niet leuk was, maar die losgeweven Japanse stoffen en de zijde rafelen verschrikkelijk.
Van de zijde wist ik het wel, maar van de Japanse stoffen niet en heb er gewone 7 mm naden aangeknipt. Daar er is nu hooguit nog 4 mm van over.
Nou ja, het zal nu wel stoppen met rafelen hoop ik, anders heb ik straks een berg losse lapjes.
Dit leuke Mola-Stoffel-de-schildpad-speldenkussentje, heb ik gemaakt voor Inge die zo lief was om mij Japanse Indigo lapjes te sturen voor mijn nieuw te maken quilt.
Ze spaart speldenkussentjes, dus deze ligt nu ook bij de collectie.
Ze was er heel blij mee, en dat was ook de bedoeling, want ik was ook heel blij met haar mooie lapjes!
Tot slot, dit heel erg zielige hondje .....
Ik merkte al een tijdje dat ze last had van haar kiezen, maar ze liet me niet in haar bekje kijken.
Op naar de dierenarts, die dat ook niet voor elkaar kreeg.
Maar ze had ook tandsteen, dus een afspraak gemaakt voor een behandeling onder narcose.
Arme Terra, en waren maar liefst 6 kiezen rot en die zijn er allemaal uitgetrokken, hoewel sommige er bijna al zo uitvielen! En dat terwijl ik het pas een paar weken had gemerkt dat er iets was.
Ze at nog prima en is er gek op om op takken te knagen, niks aan de hand.
Ze heeft een hogere pijngrens dan haar baasje haha!
Maar goed, alles is schoongemaakt en nu is ze zooooo zielig, zieliger kan bijna niet.
Ze mag geen brokjes eten en nergens op kluiven en ze rilt steeds zo dat ik denk dat ze koorts heeft.
Wat doe je dat hè, je geeft haar je nieuwe flanellen quilt om haar warm te houden en te troosten, want daar zijn quilts toch voor?
Beterschap mijn lieve meisje!