Een nieuw project.

Nu de top van mijn blauwe mandjes quilt klaar is, mocht ik natuurlijk aan iets nieuws beginnen.

Ik koos weer voor appliqueren, dat is wat ik het liefste doe.

Ben al heel lang verliefd op een patroon uit het prachtige boek van Di Ford.

Ze maakte zulke mooie quilts die in dit boek staan van Quiltmania.

Helaas is Di Ford inmiddels overleden en ook de Quiltmania is gestopt met het uitgeven van hun prachtige bladen en boeken.

Deze vind ik zo mooi, de Phébe.

Maar zoals ik al eerder heb geschreven wil ik geen grote quilts meer maken, dus heb ik besloten om alleen het middenstuk te maken met wat randen er omheen.

Het middenstuk is 50 x 50 cm.

Met bovenstaande kleurenfoto uit het boek ging ik wat experimenteren met de foto op mijn mobiel.

Maakte de foto eerst zwart-wit om de kleuren neutraler te maken....

Toen nog wat verder proberen om te kijken of ik een effen kleur kon krijgen (misschien wel blauw?) tot ik dit zag.

Helemaal in bruin/ beige/ crème tinten.

Dat vond ik zo mooi dat ik besloot dat dit het zou worden.

Hou wel van een uitdaging wat kleur betreft, dus vind ik dit wel spannend.

Eerst de takken in de vaas er op genaaid, maar welk stofje voor de vaas???

Al zoekende in mijn vele laden met stofjes kwam ik dit lapje tegen.

Prachtige bruine tinten maar ja er zit ook blauw in....

...... zou ik nu toch van de kleuren gaan afwijken en er blauw bij doen?????

Blijkbaar wel, want het mandje zit er op en ook de eerste blaadjes.

Ben heel benieuwd hoe het verder gaat, want daar heb ik zelf nog geen idee van. Spannend!

Ondanks die paar kleine buitjes regen is de grond nog steeds kurkdroog.

Maar door het mooie weer staat mijn appelboompje vol in bloei.

Ben heel benieuwd hoeveel appels ik kan oogsten in september.

Verleden jaar hield ik er maar één over 😟

Mijn kleine lieve dames kan het niet schelen, gek genoeg houden ze niet van appels.

Kan ze wel wakker maken voor een lekkere paardenbloem, heerlijk!

Wens jullie gezellige zonnige paasdagen, maar daarna ook wat regen voor de natuur en onze tuinen.

Liefs,

Floor

Veel werk in de tuin.

Zoals elk voorjaar heb ik weer reuze zin in de tuin.

Maar het kost me steeds meer moeite om de tuin voorjaarsklaar te maken en alle oude stengels af te knippen.

Zo af en toe weer een stukje doen en uiteindelijk kwam het einde in zicht.

Maar er was nog een stuk waar het me niet lukte om aan te beginnen, was gewoon te veel werk.

In dit stuk staan heel veel grassen. Begon met eentje, maar ze zaaide zich uit en ik liet het maar groeien.

Maar het afknippen van het dode gras werd me elk jaar te veel.

Dus ik besloot dat ze er allemaal uitgespit moesten worden, ondoenlijk voor mij.

Op een dag kwam er een mevrouw langs mijn voortuin lopen waar ik aan het vegen was.

Ze bood me na een gesprekje spontaan aan om me te helpen om het gras in de achtertuin weg te halen.

Ik kende haar niet echt, maar één keertje gezien in het park, maar ze kwam me helpen en spitte alle grassen uit  mijn tuin.

Zie haar eens hard werken, wel 1,5 uur!

Wat een lief mens, heerlijk toch!

Een stuk kaler zo, daar moesten natuurlijk nieuwe planten in.

Ik wilde liever wat struiken, dus op naar Intratuin.

Wat een genot om daar rond te rijden op mijn scootmobiel, zoveel vrolijke bloemen!

De eerste struikjes staan in de grond.

Wel heel vaak gieten, want de grond is gortdroog.

Gelukkig bloeit er ook al hier en daar wat, zoals de Anemoontjes die zich elk jaar uitzaaien zodat ik er steeds meer krijg.

De mooie bloeiende katjes aan mijn Wilgenboompje.

En wat te denken van de drukte bij mijn bijenhotel? Het is een gezoem van jewelste.

Ze worden wel een beetje boos als ik er langs loop, maar solitaire bijen schijnen niet te steken.

Hoe blauw kan blauw zijn!

Maar inmiddels is mijn Wilgenboompje uitgebloeid en moet hij gesnoeid worden.

Voor mijn verjaardag heb ik van Theo deze mooie handige snoeischaar op accu gekregen.

Die kwam nu goed van pas.

Ik weet het: pas op je vingers, want die knip je zeker doormidden als je die tussen de messen krijgt.

Kan allemaal in de bruine klikko.

Ach, wat zielig, het is een knotwilgje geworden...

Komt vast goed over een tijdje.

Gelukkig heeft het Krentenboompje het overgenomen, zodat er altijd wat te genieten valt.

Ik hou van foto's maken en dat doe ik heel veel, ook in het park zoals jullie weten.

Vaak staat daar roerloos een reiger bij de sloot.

Nu stond ik heel stil te wachten totdat hij er vandoor ging.

En ja, op het juiste moment geklikt!

Had met mijn eenvoudige mobiel al heel ver ingezoomd, en daarna deze foto nog "uitgeknipt", dus kwaliteit is het niet, maar ik vind de foto toch heel apart, en zo mooi die bewegende vleugels.

Ben veel bezig aan mijn blauwe mandjes quilt en die nadert het einde, dus die zien jullie de volgende keer.

Geniet nog maar van het zonnetje en van het buiten zijn.

Liefs,

Floor

Lente !!!!

Vandaag is de echte lente begonnen en gelukkig doet het stralende weer mee.

Ik was vroeg genoeg begonnen aan mijn lente werkje, maar zoals wel vaker, blijft het liggen zodat ik nu nog moest doorwerken om het vandaag af te krijgen.

Het is een lief en lente-achtig werkje geworden. (Geen quiltje)

Het liggende meisje heb ik overgenomen uit een boek van Janet Bolton, maar de rest is eigen ontwerp.

Ze ligt in het park in het gras en geniet van de voorjaarsbloemen, het Fluitenkruid, Boterbloemen en Madeliefjes.

Zo begon het een tijdje geleden. 

Alle stofjes neerleggen op ware grootte om te kijken of dat leuk werd.

Daarna kon ik beginnen met het vastnaaien.

Na de randen het meisje eerst maar opnaaien, nu alles geknipt met een kleine naadtoeslag.

Zo steeds een stukje verder, hier wordt het Fluitenkruid met zwart garen geaccentueerd.

Het meisje is klaar, het gezichtje geborduurd met zwart garen.

Het Fluitenkruid bestaat uit uitgeknipt kant.

Grappig vlindertje.

De kleine gele geborduurde steekjes stellen de boterbloemen voor, want er mag met dit soort werkjes naar hartenlust geïmproviseerd worden.

Dat heb ik ook met de stelen van het Fluitenkruid gedaan. Die zien er in het echt natuurlijk heel anders uit.

Het leuke van dit werk is juist ook dat niks precies moet "zoals het hoort", maar dat is tegelijk mijn valkuil, het kost me veel moeite om dat los te laten.

Kijk, het kleine werkje staat op een kastje in de gang samen met een beeldje van een geel met blauw meesje, past er helemaal bij.

Om het blogje van vandaag af te sluiten hieronder een mooi lente gedichtje van Anouk Kragtwijk:

LENTE.

Ik heb de lente ingeslikt

Mijn hart kleurt tulpenrood

De eerste zonnestralen van het jaar

Vallen als vlinders in mijn schoot

Het regent vinken, mezen, mussen

In mijn buik leggen ze allemaal een ei

En de wind die laat ik waaien

Ruikt naar koeien in de wei.

Liefs,

Floor

De tuinherinneringsquilt is klaar!

Het heeft even geduurd, maar mijn tuinherinneringsquilt is klaar.

Het quilten viel wat tegen, zodat er steeds meer gequilt moest worden om het mooi te krijgen.

Ik heb heel veel mooie herinneringen aan mijn 3 volkstuinen, de tuin bij ons huisje in het bos, mijn tuin bij het vorige- en bij mijn huidige huis.

Altijd met plezier in gewerkt en van genoten.

Helaas staat het werken in mijn tuin nu op een heel laag pitje, maar kan ik nog wel genieten van de zon en de bloemen.

Maar deze quilt is ook leuk om naar te kijken, een quilt vol mooie herinneringen.

Dit was ons huisje op de laatste volkstuin hier niet ver vandaan.

Wat liggen daar een hoop uren werk en plezier...

De kipjes heb ik nooit gehad hoor, maar was wel altijd een grote wens van mij.

Die wens is tenslotte ook een herinnering.

Kijk, dat moet ik voorstellen, natuurlijk zo'n 100 jaar geleden toen ik nog een jonge fitte vrouw was. 😍

Wat genoot ik altijd van het planten van nieuwe plantjes, vooral als ze zelf gezaaid en opgekweekt waren.

Hier zie je goed al die duizenden quiltsteekjes...

Veel bloemen gehad op mijn tuinen, Dahlia's en Lathyrus bijvoorbeeld. 

Grote bossen gingen mee naar huis.

Alleen als je een volkstuin hebt weet je hoe leuk en lekker het is om verse groenten te oogsten en te eten.

Bonen, wortels, bietjes, uien en tomaten, ze staan er allemaal op, maar er was natuurlijk veel meer, daar kan ik met gemak een hele quilt van maken.

Vogels.... gelukkig heb ik die hier nog steeds in overvloed.

Jammer genoeg zijn er ook elk jaar meer poezen.

Vanuit het asiel mag je alleen nog twee kittens meenemen, dus loopt het aantal hier snel op.

Gereedschap.... menig mens met een tuin wil daar liever niet iets mee doen, maar ik geniet nog het meest van werken met dat gereedschap, zo fijn om de tuin voorjaarsklaar te maken, of in de zomer het een en ander te snoeien.

Eenjarige potplanten zijn ook zo leuk, ze bloeien namelijk de hele zomer lang!

Lathyrus... wat hebben we daar van genoten!

We hadden grote lange rekken bespannen met touw waar ze langs groeiden.

Vele tentoonstellingen bezocht en Wim heeft zelfs prijzen gewonnen met de mooiste die hij had.

Kijk, dit is een oude ingelijste foto die op zolder staat.

Wim als de Lathyruskoning...

Daar hangt ie nu.... toch nog een beetje genieten van alle herinneringen.

Heb de quilt zelf bedacht maar alleen het blok van het huisje zelf ontworpen en voor de rest plaatjes van het internet gehaald.

Momenteel geniet ik ook wel van mijn tuin hoor, maar het lukt me vrijwel niet meer om er in te werken.

Regelmatig ga ik een kwartiertje aan de slag zodat de dode plantenresten weg zijn.

Ik ben ook zo superblij met het heerlijke weer!

Vroeg in de ochtend is het koud, maar even later is het genieten.

Genieten jullie mee van de zon?

Liefs,

Floor