Duizenden steekjes.

Duizenden steekjes??? Maar dat is toch heel normaal voor een quilter?

Dat is zeker waar, en normaal vinden we dat juist ook zo leuk...

.... maar toch, na weken avonden lang bezig te zijn geweest met alsmaar saaie rechtuit quiltsteekjes zetten, zou ik toch wel eens willen dat het klaar is.

Mijn plan was het middenstuk van de Vesalius quilt te rasteren, dus met kleine vierkantjes van 1,5 x 1,5 cm doorquilten.

Nu is het voor de helft klaar, dus alleen alles pas één kant op, en nu ben ik het eigenlijk wel een beetje 

zat.

Kijk, zo is het nu, aan de achterkant is het goed te zien, maar ja kan dat zo wel, of toch maar verder en weer weken door deze lijnen heen quilten?

Toch ook wel leuk zo, of zeg ik dat nu omdat ik er niet zoveel zin meer in heb....

Wat vinden jullie?

En de brede rand met driehoekjes, hoe zal ik die gaan quilten? Dat vraag ik me al heel lang af en kom er niet echt uit.

Misschien hebben jullie een leuk idee?

Willen mijn lieve lezers even met me meedenken?

Voordat ik het vergeet, wil ik jullie hartelijk bedanken voor de vele felicitaties voor mijn verjaardag verleden week. Heel veel kaarten gekregen en veel reacties op mijn blogbericht, heel gezellig.

Natuurlijk hangen ze allemaal maanden lang op mijn koelkast.

Buiten mijn vriend Theo maar één bezoeker (mijn oudste zoon) ontvangen, dat was wel jammer, maar dat is dit jaar niet anders.

Heel leuk, mijn jongste zoon met zijn gezin kwam ook langs, maar dan letterlijk.

Ze stonden met z'n vieren op de stoep met een mooie Hortensia. 

Even praten en daar gingen ze weer, helemaal terug naar Almere zonder koffie en taart, want het was erg koud buiten. Best treurig dat het zo moet...

Van een lieve vriend kreeg ik dit leuke boekje opgestuurd dat hij zelf geschreven heeft.

Hij is gek op vogels en planten, en heeft al zijn belevenissen opgeschreven en er een boekje van laten drukken.

Inmiddels heb ik het al uit, leuk om te lezen.

Verder nog bloemen, de Hortensia en chocolade gehad, dus al met al toch wel een jarig gevoel.

En kijk eens wat ik van de week weer op Marktplaats tegenkwam?

Deze prachtige mola voorstellende 2 kerstmannen. Een Kuna Indianenvrouw heeft deze gemaakt voor haar zelf voor de kerstdagen.

Daarna uit haar blouse getornd en verkocht. Zo gaat het vaak met mola's.

Ze zijn zo kunstig gemaakt van al die laagjes stof en fijne steekjes.

Inmiddels heb ik er een stuk of 30, allemaal even mooi, kunstig en kleurrijk.

Onderstaand stukje heb ik van een blog gehaald:

Het gebied in het noord-oosten van Panama en de eilanden waarop de Kuna-indianen wonen heette voorheen San Blas. 

In 1998 heeft men de naam Kuna Yala (land van de Kuna's) aangenomen en sinds 2011 is het verzoek van de Indianen om hun land Guna Yala te noemen ingewilligd door het Panamese gouvernement. De reden was dat de letter K niet in hun taal voorkomt. Het zijn nu dus ook Guna-indianen.

Dit weekend wordt er veel sneeuw verwacht, misschien wel net zoveel als op deze foto van 1979.

Hoe moet dat dan met die arme Jody met haar korte pootjes?

Heb al voor een week boodschappen in huis gehaald, dus als ik ingesneeuwd raak...

Lieve groetjes van mij,

Floor