Mijn Amish popje is klaar!

Het heeft heel wat tijd, en geduld gekost, maar mijn Amish popje Leah is helemaal klaar en staat nu te pronken op mijn kastje in de huiskamer.
Ze vindt het heel leuk om een modeshow te geven, dus daar gaan we dan:

Ze hield nauwlettend in de gaten of ik het allemaal wel goed deed. Alles moest precies worden geknipt volgens het patroon en netjes genaaid worden. Daar hield ze streng toezicht op.
Na het paarse jurkje, moest eerst het schortje worden gemaakt. Dat moet met zwarte stof, daar hou ik niet zo van, maar dat hoort nu eenmaal zo.
De stof die ik heb gebruikt, is iets minder zwart dan git-zwart, dat vind ik mooier.

Daarna waren de pietepeuterige schoentjes aan de beurt. Het popje is maar 30 cm hoog, dus alle kleertjes zijn erg klein en het valt daarom niet mee om alles netjes te naaien.
Onder op het zooltje van haar schoentje heb ik haar naam geborduurd, dat mag natuurlijk niet in het zicht, want een net Amish meisje loopt niet te koop met haar mooie naam. Ze wilde direct naar buiten op haar nieuwe schoentjes.

Maar zonder gebedskapje mocht ze eigenlijk de tuin niet in, dus heb ik dat op een prachtige zonnige dag ook gemaakt voor mijn meisje. Het staat haar heel leuk en ze was er heel trots op (oeps, een Amish meisje mag helemaal niet trots zijn, foei Leah!)
Bij een ècht Amish meisje gaat haar opgestoken haar onder het gebedskapje en zie je van voren alleen het haar in een midden-scheiding onder haar mutsje uit komen.
Helaas heeft het popje geen gezicht en geen haar. Het patroon is van een pop uit 1930 en toen was dat streng verboden. Nu gaan ze daar meestal wel wat makkelijker mee om.

Toen was Leah helemaal klaar om naar buiten te gaan, tenminste.... alleen op eigen terrein.
Ze wandelde heerlijk door de tuin tussen de bloemen.
De volgende dag ging ik haar buitenmutsje maken, maar dat viel tegen.
Mijn Engels is niet zo goed en ik ben ook niet erg handig in patronen lezen, dus dat viel niet mee, ik snapte er niets van, want zo'n mutsje zit nogal ingewikkeld in elkaar.

Maar gelukkig heb ik een buurvrouw Ankie die onderwijzeres is. Ze heeft ook vaak genaaid vroeger en met behulp van haar vertalingen hebben we samen gepuzzeld hoe het mutsje in elkaar zou moeten komen.
Na lang lezen, vertalen en proberen had ik alles opgeschreven en kon het naaiwerk de volgende dag beginnen.
Ik moest twee keer een deel weer uithalen omdat het niet goed zat, maar...... ziedaar!
Leah heeft haar buitenmuts! Nu mag ze ook naar de stad en naar de kerkdienst.
Jammer dat je het gebedskapje nu niet meer ziet, alleen nog de 2 witte strikken die los over haar bovenlichaam hangen.
Als ze thuiskomt kan ze zo haar zwarte muts afzetten en dan heeft ze haar gebedskapje nog op.

Hier is ze dan, in vol ornaat! Wel heel jammer dat je door de zwarte schort nog maar weinig ziet van haar mooie paarse jurk. Maar ze is toch altijd hard aan het werk, dus is een schort erg belangrijk om haar jurk te beschermen, en zo is ze helemaal goed aangekleed en kan ze op stap.
Vol trots laat ze haar kleertjes zien tussen de blauw-paarse Annemoontjes.

Ook de achterkant wordt even getoond. Haar mutsje, schort en jurk met de mooie plooitjes erin.
Ze ziet er schattig uit.
Ik vond het niet een echt leuk werkje om haar te maken, maar ik ben wel heel blij met haar.
Wat zal ze straks leuk staan bij mijn Amish quilt als ik hem weer thuis heb.
Hij hangt nu nog bij Carol Cox in de winkel, omdat ze de etalage in Amish stijl hebben ingericht.
Je gaat weer naar binnen lieve Leah. Op de kast kan ik je steeds bekijken en van je genieten.