Bartje, 50 jaar vriendinnen en een lieve jongeman en een oude vrouw.....

Ben terug van een paar dagen weggeweest.
Naar Drenthe, naar mijn vriendin Dorien. Wij zijn volgende maand al 50 jaar vriendinnen, dat is al heeeel erg lang, maar nog steeds heeeel erg leuk!

Ze is pas met pensioen, dus nu had ze alle tijd voor een logeerpartijtje.
Wat een lief stel zijn we hè?
We hebben heerlijk gekletst en met haar hond gewandeld, want die van mij moest ik nu een paar dagen missen natuurlijk.
Het was heerlijk weer en we genoten van de zon en haar tuin.
Eigenlijk zouden we naar "De naaidoos" (quiltwinkel) in Nieuw-Buinen gaan, maar jammer genoeg is die alleen in de middag open, en 's middags moet ik altijd een paar uurtjes rusten, dus dat ging helaas niet door. Gelukkig zag ik het op tijd op hun site, anders waren we er voor niets heen gegaan.
(Nu ik terug ben las ik op het blog van Yvon dat ze daar in augustus een opendag hebben. Ze zijn dan wel in de ochtend open. Helaas, dat doen we dan volgend jaar maar.)
Dan maar gezellig samen naar de stad.
Ik wilde nog kadootjes kopen voor de kraammand voor mijn 2e kleindochter, en wat is nou leuker dan twee vrouwen in een babywinkel?

We slaagden gelukkig goed na twee winkels bezocht te hebben! Wat een leuke spulletjes worden er toch verkocht!
Maar hierboven zie je onze keuze voor de lieve kleine meid. Let op de beeldige schoentjes links voor!
Ik kan er niet genoeg van krijgen om er naar te kijken!

Maar jullie willen natuurlijk wel "een bewijs" dat ik echt in Assen was haha!
Nou hier ben ik dan, bij de enige echte Bartje!
Het is maar een klein manneke, maar op een voetstuk lijkt hij nog heel wat.
Natuurlijk had ik m'n naaidoosje bij me met wat lapjes, maar gek genoeg heb ik ze niet aangeraakt.
We hadden het veel te druk met praten.
Veel te snel waren de twee dagen weer om en ging ik de 3e dag 's morgens vroeg met de trein weer naar huis.

Na het uitstappen was ik per ongeluk de verkeerde kant opgelopen en kwam bij de trap uit i.p.v. de roltrap.
Nou ja, dan mijn koffertje maar alle treden opdragen....
Opeens stond er een lieve jongeman naast me, die me vroeg: "mevrouw heeft u hulp nodig?"
Even was ik verbijsterd.... hulp nodig?
" Dat is heel aardig van je, maar het gaat wel" zei ik.
Het viel me eigenlijk best zwaar en al sjouwend bedacht ik me dat het niet aardig van me was om zijn hulp te weigeren.
Halverwege de trap zei ik dus dat ik zijn hulp graag aannam.
Direct nam hij mijn koffer over en bracht hem zonder moeite boven, en ik bedankte hem hartelijk voor zijn hulp.
Is dat geen leuke ervaring? Ik werd er helemaal blij van!
Er wordt zo vaak over de jongeren geklaagd, maar je hebt er ook hele lieverds bij, dat zie je maar.

Maar wat is dat nou over die oude vrouw?(zie de aanhef van dit stukje)
Nou..... dat was ook wel een beetje mijn gevoel naast het blije, als een jongeman zijn hulp aanbiedt, terwijl ik toch volgens mij redelijk die trap op liep, toen dacht ik toch even: "nu ben ik toch wel echt een oude vrouw"!
Ach, in zijn ogen was ik dat ook natuurlijk, zoiets als zijn oma misschien.
Ik ga nu maar weer lekker met mijn lapjes stoeien en geniet nog na van Drenthe, Bartje, mijn vriendin Dorien en die lieve jongeman.