Ja hoor, het is zover, mijn Amish popje heeft een naam gekregen!
Ik wilde eerst het jurkje klaar hebben voordat ik zou kiezen.
Ze moet toch netjes voor de dag komen als ze een echte naam heeft vind ik.
Verschillende namen heb ik binnen gekregen: Hannah, Sarah, Judith, Leah, Sadie en Saloma.
Maar naar rijp beraad heb ik gekozen voor de naam Leah. Dat is de naam die Gert had bedacht, en ik vind het een mooie korte naam, die wel bij dit kleine popje past.
Jammer dat het geen wedstrijd was Gert, want nu heb je geen prijs gewonnen, maar de eer komt je wel toe, en dat is ook wat waard.
Hier staat Leah voor de bloeiende mini-narcissen haar nieuwe jurkje te showen, ziet ze er niet lief uit?
Ook de achterkant mag gezien worden.
Het jurkje zit wel een beetje strak, dus ze mag niet meer aankomen, maar dat zal niet gebeuren, want ze krijgt niets te eten.
Nu moet ik nog een schortje, een mutsje en schoentjes maken, en dan komt ze het hier weer laten zien.
Ook mijn mola is alweer een stukje opgeschoten. Wat een lekker stel hè? Ze gaan er steeds leuker uitzien, maar zijn nog lang niet klaar.
Er moeten nog pootjes komen en allerlei laagjes op de bladeren en de vogels. Ook nog van alles op de achtergrond. Daarna nog borduren.
Maar het is leuk om af en toe eens af te wisselen en wat anders te doen dan werken aan de flanellen quilt, die maar niet lijkt af te komen.
Wat is het steeds een heerlijk voorjaars weer hè? Ik geniet van elke dag en de tuin loopt zo lekker uit!
Deze grote betonnen bak in de voortuin staat vol met lieve bloeiende bolletjes.
Wat zouden we toch moeten zonder die heerlijke zon!
zondag 27 maart 2011
woensdag 23 maart 2011
Wat een verrassing!!!
We waren zondag op verjaars visite bij onze jongste zoon en zijn vrouw, ze werd 40 jaar die dag.
Het was natuurlijk weer heel gezellig, en het is ook altijd leuk om onze kleindochter Lois weer te zien, te knuffelen en te spreken.
Haar kamer is nu helemaal af, het is prachtig geworden, maar ik had helaas mijn camera niet bij me.
Maar...... er was wel een filmpje opgenomen van Lois, en dat werd vertoond op de t.v.
Ach gezellig, dachten we, misschien weer leuk een filmpje van school of zo iets, maar..... er kwam een hele grote verrassing!
Kijk maar eens wat onze Lois (5 jaar) vertelde:
We waren zo verbaasd, dat we even helemaal niks konden zeggen, maar gelukkig lukte het daarna wel om te laten zien hoe blij we waren!
Jaren heeft het geduurd eer dit tweede wondertje zich wilde aandienen.
Eigenlijk hadden ze de moed al opgegeven en alle baby spulletjes verkocht, maar goed, die moeten nu dan maar weer worden aangeschaft.
Natuurlijk was er ook al een foto. Die hangt nu bij ons in de kamer, en ik kijk er steeds naar en spreek de kleine moed in om goed te groeien en gezond te worden.
Wij kunnen niet wachten tot begin oktober als de kleine gaat komen.
Lois wil eigenlijk alleen maar een zusje, want ze vindt jongens stom. Ach ja, dat zal wel veranderen als ze een jaar of 13 - 14 is, maar nu wil ze een zus.
Ik zal voor haar duimen.... hoewel... dat is nu toch al te laat, dat is al besloten van hoger hand.
Lieve Lois: een broertje is ook heel leuk!
Het was natuurlijk weer heel gezellig, en het is ook altijd leuk om onze kleindochter Lois weer te zien, te knuffelen en te spreken.
Haar kamer is nu helemaal af, het is prachtig geworden, maar ik had helaas mijn camera niet bij me.
Maar...... er was wel een filmpje opgenomen van Lois, en dat werd vertoond op de t.v.
Ach gezellig, dachten we, misschien weer leuk een filmpje van school of zo iets, maar..... er kwam een hele grote verrassing!
Kijk maar eens wat onze Lois (5 jaar) vertelde:
We waren zo verbaasd, dat we even helemaal niks konden zeggen, maar gelukkig lukte het daarna wel om te laten zien hoe blij we waren!
Jaren heeft het geduurd eer dit tweede wondertje zich wilde aandienen.
Eigenlijk hadden ze de moed al opgegeven en alle baby spulletjes verkocht, maar goed, die moeten nu dan maar weer worden aangeschaft.
Natuurlijk was er ook al een foto. Die hangt nu bij ons in de kamer, en ik kijk er steeds naar en spreek de kleine moed in om goed te groeien en gezond te worden.
Wij kunnen niet wachten tot begin oktober als de kleine gaat komen.
Lois wil eigenlijk alleen maar een zusje, want ze vindt jongens stom. Ach ja, dat zal wel veranderen als ze een jaar of 13 - 14 is, maar nu wil ze een zus.
Ik zal voor haar duimen.... hoewel... dat is nu toch al te laat, dat is al besloten van hoger hand.
Lieve Lois: een broertje is ook heel leuk!
zaterdag 19 maart 2011
Mijn wollen Welsh-quilt is af!
Een tijdje geleden schreef ik al dat ik aan een wollen Welsh-quilt bezig was.
In het boek van Jen Jones (uitgave van Quiltmania) zag ik de mooiste quilts uit Wales staan.
Vooral de wollen quilts in donkere kleuren met fel rood spraken me erg aan.
Die eenvoud en de kracht van zo'n quilt!
Ik spaarde wollen lapjes, vooral gekocht via Marktplaats en wat in winkels. Plus een gekregen kapotte wollen heren broek. Toen kon de pret beginnen.
Eerst het patroon natekenen op ware grootte vanaf de foto uit het boek (een quilt uit 1875) en de lapjes knippen.
Het naaien ging best makkelijk, maar waar verschillende stoffen bij elkaar kwamen werd het wel proppen, maar het lukte.
Het quilten viel erg tegen. De quilt was te dik om in een quiltring te doen, en met mijn hand helemaal onder de quilt, dat viel niet mee.
Ook kon ik het niet lekker 's avonds op de bank doen bij de t.v. door het gewicht van de quilt, dus moest het steeds boven in mijn atelier gebeuren, meestal in de ochtenden.
Een quiltnaald ging niet, dan maar met een grote naald. De steken werden daarom wel wat groter dan normaal, maar dat is niet zo erg in die dikke stof.
Volgens de foto in het boek moest de quilt intensief worden gequilt. Dat was ook beter i.v.m. het uitzakken van de stof als ik hem zou ophangen.
Eigenlijk was ik bang dat het quiltwerk helemaal in de wol zou verzinken zodat je het niet meer zou zien, maar dat viel heel erg mee.
Zoals op de liggende foto te zien is, is er veel gequilt en het is heel goed zichtbaar.
Na er 10 maanden heel veel aan gewerkt te hebben, is hij dan nu helemaal klaar, en hangt mooi te wezen boven de eettafel.
Mijn antieke quilt moest daar voor wijken jammer genoeg...... ik mis hem best wel.
Eigenlijk is dit ook meer een winterquilt, en nu is het net voorjaar!
Maar ik ga er voorlopig toch maar lekker van genieten!
In het boek van Jen Jones (uitgave van Quiltmania) zag ik de mooiste quilts uit Wales staan.
Vooral de wollen quilts in donkere kleuren met fel rood spraken me erg aan.
Die eenvoud en de kracht van zo'n quilt!
Ik spaarde wollen lapjes, vooral gekocht via Marktplaats en wat in winkels. Plus een gekregen kapotte wollen heren broek. Toen kon de pret beginnen.
Eerst het patroon natekenen op ware grootte vanaf de foto uit het boek (een quilt uit 1875) en de lapjes knippen.
Het naaien ging best makkelijk, maar waar verschillende stoffen bij elkaar kwamen werd het wel proppen, maar het lukte.
Het quilten viel erg tegen. De quilt was te dik om in een quiltring te doen, en met mijn hand helemaal onder de quilt, dat viel niet mee.
Ook kon ik het niet lekker 's avonds op de bank doen bij de t.v. door het gewicht van de quilt, dus moest het steeds boven in mijn atelier gebeuren, meestal in de ochtenden.
Een quiltnaald ging niet, dan maar met een grote naald. De steken werden daarom wel wat groter dan normaal, maar dat is niet zo erg in die dikke stof.
Volgens de foto in het boek moest de quilt intensief worden gequilt. Dat was ook beter i.v.m. het uitzakken van de stof als ik hem zou ophangen.
Eigenlijk was ik bang dat het quiltwerk helemaal in de wol zou verzinken zodat je het niet meer zou zien, maar dat viel heel erg mee.
Zoals op de liggende foto te zien is, is er veel gequilt en het is heel goed zichtbaar.
Na er 10 maanden heel veel aan gewerkt te hebben, is hij dan nu helemaal klaar, en hangt mooi te wezen boven de eettafel.
Mijn antieke quilt moest daar voor wijken jammer genoeg...... ik mis hem best wel.
Eigenlijk is dit ook meer een winterquilt, en nu is het net voorjaar!
Maar ik ga er voorlopig toch maar lekker van genieten!
dinsdag 15 maart 2011
Het verhaal achter de quilt.
De titel "Het verhaal achter de quilt", ik weet het, die komt uit Quiltnieuws van het Quiltersgilde.
Leuk die rubriek, want heel vaak zit er een heel verhaal achter een quilt. Vooral als er bijzondere stoffen gebruikt zijn.
Maar ik heb ook een quilt met een verhaal, mijn Afrikaanse quilt gemaakt van Vlisco stoffen (juni 2010).
Hij staat bij mijn diashow, maar ik haal hem nog een keertje voor het voetlicht.
Het begon allemaal met een artikel in het Quiltnieuws over quilts gemaakt van Vlisco stoffen. Dat wilde ik ook wel! Een nieuw "Wimmetje" was weer geboren.
Vlisco stof wordt gemaakt bij de Vlisco fabriek in Helmond, en al snel kwam ik er achter dat ze ook een winkel hadden bij die fabriek.
Maar helaas werden daar alleen maar grote lappen verkocht, bijvoorbeeld voor een rok, blouse of jurk.
Verder is deze stof in Nederland niet te koop, omdat het allemaal bestemd is voor export naar Afrika.
Daar worden ze voornamelijk gekocht door de Afrikanen met een goed inkomen, want goedkoop is het niet.
Maar Marktplaats bracht zoals altijd weer uitkomst.
Daar vond ik een advertentie van iemand die kleine lappen aanbood.
Hele kleine lappen van een soort stalenboek, en ook wat grotere.
Daar dus veel stofjes aangeschaft en het leuke werk van het ontwerpen kon beginnen!
Na het ontwerp gemaakt te hebben (beetje van een patroon en een beetje van mezelf) op ware grootte kon het knippen en naaien beginnen.
Maar al snel merkte ik dat mijn mooiste lap, die welke ik het meest wilde laten terugkomen in de quilt op verschillende plekken verteerd was.
Sommige lappen waren ook al heel oud. Deze mooie, met veel zwart erin was dus niet zo goed meer, maar ik heb de beste stukken uitgezocht, "dan alleen maar in het midden gebruiken" dacht ik.
Alle stukjes stof heb ik op vlieseline gestreken om het voor de zekerheid te verstevigen, en al snel was de top klaar en helemaal naar mijn zin.
Hier ligt hij klaar om doorgeregen te worden.
Toen begon het doorquilten en al snel merkte ik dat de stof door het quilten toch nog kapot ging ondanks de versteviging. "Niet op letten, gewoon doorgaan", was mijn idee "dat staat wel lekker antiek".
Maar toen ik het middenstuk klaar had en zag dat ook de strookjes stof (geel met groene "pijlen") tussen de gekleurde blokjes-stof helemaal uit elkaar begon te vallen, wist ik: dit kan zo niet!
Als je de foto vergroot kan je zien hoe kapot de stof is op alle zwarte onderdelen.
Later las ik ergens op internet dat zwarte verf vroeger niet zo goed was dan tegenwoordig en dat stof met zwart ook eerder verteren zal op de zwarte onderdelen.
Wat nu te doen?
Mijn eerste reactie was: weg ermee, ik heb er al geen zin meer in!
Maar dat vond ik toch wel heel erg jammer van al het werk en de mooie stoffen.
Nieuwe stof dan op die plaats in het midden?
Alle stoffen heb ik er tenslotte bij gehaald en geprobeerd om te kijken hoe het zou worden.
Niets kon mijn goedkeuring wegdragen, niets was zo mooi als de stof die nu kapot was.
Na heel lang dubbel, wikken en wegen heb ik toch uit verschillende stoffen een nieuw middenstuk gemaakt, en het eerst in elkaar gezet en toen over het kapotte deel geappliceerd.
Ook die kleine groen met gele pijlen lapjes heb ik voorzien van een nieuw laagje stof.
Als je het niet weet zie je er niets van, maar ik weet dat mijn mooiste stofje er onder zit, en het blijft jammer.
Maar dingen gaan nu eenmaal zoals ze gaan en ik heb er inmiddels vrede mee en geniet van mijn Afrikaanse Vlisco quilt!
Leuk die rubriek, want heel vaak zit er een heel verhaal achter een quilt. Vooral als er bijzondere stoffen gebruikt zijn.
Maar ik heb ook een quilt met een verhaal, mijn Afrikaanse quilt gemaakt van Vlisco stoffen (juni 2010).
Hij staat bij mijn diashow, maar ik haal hem nog een keertje voor het voetlicht.
Het begon allemaal met een artikel in het Quiltnieuws over quilts gemaakt van Vlisco stoffen. Dat wilde ik ook wel! Een nieuw "Wimmetje" was weer geboren.
Vlisco stof wordt gemaakt bij de Vlisco fabriek in Helmond, en al snel kwam ik er achter dat ze ook een winkel hadden bij die fabriek.
Maar helaas werden daar alleen maar grote lappen verkocht, bijvoorbeeld voor een rok, blouse of jurk.
Verder is deze stof in Nederland niet te koop, omdat het allemaal bestemd is voor export naar Afrika.
Daar worden ze voornamelijk gekocht door de Afrikanen met een goed inkomen, want goedkoop is het niet.
Maar Marktplaats bracht zoals altijd weer uitkomst.
Daar vond ik een advertentie van iemand die kleine lappen aanbood.
Hele kleine lappen van een soort stalenboek, en ook wat grotere.
Daar dus veel stofjes aangeschaft en het leuke werk van het ontwerpen kon beginnen!
Na het ontwerp gemaakt te hebben (beetje van een patroon en een beetje van mezelf) op ware grootte kon het knippen en naaien beginnen.
Maar al snel merkte ik dat mijn mooiste lap, die welke ik het meest wilde laten terugkomen in de quilt op verschillende plekken verteerd was.
Sommige lappen waren ook al heel oud. Deze mooie, met veel zwart erin was dus niet zo goed meer, maar ik heb de beste stukken uitgezocht, "dan alleen maar in het midden gebruiken" dacht ik.
Alle stukjes stof heb ik op vlieseline gestreken om het voor de zekerheid te verstevigen, en al snel was de top klaar en helemaal naar mijn zin.
Hier ligt hij klaar om doorgeregen te worden.
Toen begon het doorquilten en al snel merkte ik dat de stof door het quilten toch nog kapot ging ondanks de versteviging. "Niet op letten, gewoon doorgaan", was mijn idee "dat staat wel lekker antiek".
Maar toen ik het middenstuk klaar had en zag dat ook de strookjes stof (geel met groene "pijlen") tussen de gekleurde blokjes-stof helemaal uit elkaar begon te vallen, wist ik: dit kan zo niet!
Als je de foto vergroot kan je zien hoe kapot de stof is op alle zwarte onderdelen.
Later las ik ergens op internet dat zwarte verf vroeger niet zo goed was dan tegenwoordig en dat stof met zwart ook eerder verteren zal op de zwarte onderdelen.
Wat nu te doen?
Mijn eerste reactie was: weg ermee, ik heb er al geen zin meer in!
Maar dat vond ik toch wel heel erg jammer van al het werk en de mooie stoffen.
Nieuwe stof dan op die plaats in het midden?
Alle stoffen heb ik er tenslotte bij gehaald en geprobeerd om te kijken hoe het zou worden.
Niets kon mijn goedkeuring wegdragen, niets was zo mooi als de stof die nu kapot was.
Na heel lang dubbel, wikken en wegen heb ik toch uit verschillende stoffen een nieuw middenstuk gemaakt, en het eerst in elkaar gezet en toen over het kapotte deel geappliceerd.
Ook die kleine groen met gele pijlen lapjes heb ik voorzien van een nieuw laagje stof.
Als je het niet weet zie je er niets van, maar ik weet dat mijn mooiste stofje er onder zit, en het blijft jammer.
Maar dingen gaan nu eenmaal zoals ze gaan en ik heb er inmiddels vrede mee en geniet van mijn Afrikaanse Vlisco quilt!
donderdag 10 maart 2011
Weer nieuwe quiltbladen!
Verleden week kwam "ons" gezellige lijfblad "Quiltnieuws" van het Quiltersgilde alweer door de brievenbus glijden, en net toen ik hem vanmorgen uit had, kwam de "Quiltmania", wat een timing!
Dus dat was eerst genieten van het Nederlandse nieuws in Quiltland.
Ik lees alles, zelfs de advertenties, want ik wil er zo lang mogelijk mee doen. Het is echt het gezelligste blad van Nederland vind ik.
De Quiltmania heb ik alleen nog maar even doorgekeken, en het is weer prachtig! Wat staan er weer een mooie quilts in. Bijvoorbeeld bij de reportages over de diverse tentoonstellingen en de rubriek " Quilts en huiselijke gezelligheid". Heerlijk om te zien en te lezen hoe mensen werken aan hun quilts en natuurlijk hoeveel stapels ze al hebben liggen in hun huizen.
Zag ook alweer diverse Quilts die ik wel zou willen maken, ik moet me beheersen, want anders zijn het weer Wimmetjes!
(Foto overgenomen uit Quiltmania nr. 82)
Maar heel bijzonder vind ik wel de reportage over de Amish schatten uit het Indiana State Museum.
Die ging over antieke Amish quilts en ook over antieke popjes van de Amish!
Zo schatting zijn ze en ook zo leuk om te bedenken wie daar allemaal mee gespeeld zou hebben.
De tweede van rechts is het zelfde model popje dan wat ik aan het maken ben.
( foto overgenomen uit Quiltmania nr. 82)
Dit popje vond ik wel heel erg leuk. Het meisje dat daar lang geleden mee gespeeld had, vond het waarschijnlijk maar niks dat haar popje geen gezichtje had, en zij zelf wel.
Stiekem heeft ze onder het mutsje op de achterkant van het hoofdje een gezichtje en ook haartjes met potlood getekend.
Ik denk dat ze dan 's avonds in haar bedje het mutsje af deed om zo van haar pop met gezicht te genieten en tegen haar te kunnen praten.
Overdag snel het mutsje weer op, zodat pappa en mamma het niet zagen, want volgens de regels van de "Ordnung" mocht dat niet, dus deed men dat niet.
Ook weer een kleine update van mijn Mola. De lapjes die van de week nog los waren zijn nu netjes vast genaaid op de ondergrond. Maar het is nog een beetje kaal, dus maar weer wat lapjes knippen.
Dus dat was eerst genieten van het Nederlandse nieuws in Quiltland.
Ik lees alles, zelfs de advertenties, want ik wil er zo lang mogelijk mee doen. Het is echt het gezelligste blad van Nederland vind ik.
De Quiltmania heb ik alleen nog maar even doorgekeken, en het is weer prachtig! Wat staan er weer een mooie quilts in. Bijvoorbeeld bij de reportages over de diverse tentoonstellingen en de rubriek " Quilts en huiselijke gezelligheid". Heerlijk om te zien en te lezen hoe mensen werken aan hun quilts en natuurlijk hoeveel stapels ze al hebben liggen in hun huizen.
Zag ook alweer diverse Quilts die ik wel zou willen maken, ik moet me beheersen, want anders zijn het weer Wimmetjes!
(Foto overgenomen uit Quiltmania nr. 82)
Maar heel bijzonder vind ik wel de reportage over de Amish schatten uit het Indiana State Museum.
Die ging over antieke Amish quilts en ook over antieke popjes van de Amish!
Zo schatting zijn ze en ook zo leuk om te bedenken wie daar allemaal mee gespeeld zou hebben.
De tweede van rechts is het zelfde model popje dan wat ik aan het maken ben.
( foto overgenomen uit Quiltmania nr. 82)
Dit popje vond ik wel heel erg leuk. Het meisje dat daar lang geleden mee gespeeld had, vond het waarschijnlijk maar niks dat haar popje geen gezichtje had, en zij zelf wel.
Stiekem heeft ze onder het mutsje op de achterkant van het hoofdje een gezichtje en ook haartjes met potlood getekend.
Ik denk dat ze dan 's avonds in haar bedje het mutsje af deed om zo van haar pop met gezicht te genieten en tegen haar te kunnen praten.
Overdag snel het mutsje weer op, zodat pappa en mamma het niet zagen, want volgens de regels van de "Ordnung" mocht dat niet, dus deed men dat niet.
Ook weer een kleine update van mijn Mola. De lapjes die van de week nog los waren zijn nu netjes vast genaaid op de ondergrond. Maar het is nog een beetje kaal, dus maar weer wat lapjes knippen.
zaterdag 5 maart 2011
Een drukke (quilt)week.
Gisteren weer gezellig naar quiltles bij Carol Cox. Mijn ronde vormen quilt-top meegenomen, want die was klaar.
Nu moet hij nog gequilt worden natuurlijk, maar eerst mijn flanellen quilt af, anders krijg ik ruzie met mijn hondje.
Ook had ik mijn Amish quilt bij me, want die mocht in de winkel hangen.
Het thema van de etalage is momenteel Amish, vandaar.
Vandaag weer naar de stad gefietst, nu voor de quiltbee.
Even genoten van de gekleurde Amish quilts in de etalage en de leuke Amish poppen die natuurlijk niet mochten ontbreken.
Nee..... niet die van mij natuurlijk, zij moet nog kleertjes aan eer ze zich in het openbaar mag vertonen.
Ik zag al verschillende mensen voor de etalage stilstaan, om naar de poppen te kijken.
Achter de kassa hangt mijn quilt. Hij hangt hier mooi, maar ik zal hem thuis wel missen.
Steeds als ik op keek van mijn naaiwerk zag ik hem hangen, en nu even niet. Maar gelukkig heb ik een andere quilt uit de kast kunnen halen en mag die weer even schitteren.
Ik had op de weblog van Gert al gelezen, dat Inge hem vandaag in de winkel een bezoekje zou brengen.
Het zou wel heel toevallig zijn als ik haar zou zien, want ik had geen idee hoe laat ze er zou zijn.
Op een bepaald moment liep ik even vanuit de quiltkelder naar boven om Gert een paar Quiltmania's te geven, toen ik haar zag staan. Hoe was het mogelijk!
Ze was druk bezig met foto's maken, (misschien wel voor haar weblog), en we hebben even gepraat over onze weblogs. Wat is de quilterswereld toch klein.
Ben heel benieuwd wat je gekocht heb aan lapjes Inge!
Woensdag was ik naar de bee in Benschop. Ja, soms heb je alles in één week en dan weer een paar weken niets.
Ik had mijn oorlogsquilt meegenomen, want die hadden zij nog niet gezien. Hij oogste veel belangstelling, ze vonden hem prachtig en erg leuk dat hij van het Canadese rode kruis afkomstig was.
Omdat we daar lekker veel ruimte hebben, kon ik hem nu ook van een afstand bewonderen.
Nu kon ik een mooie foto nemen waar hij duidelijk helemaal op staat.
Ook zagen we dat hij bestond uit grote blokken die aan elkaar genaaid zijn.
Vandaag op de bee had ik hem ook bij me en hoorde ik dat hij wel degelijk antiek is, omdat in tegenstelling tot meubelen, textiel al bij 50 jaar antiek is.
Hij ligt nu weer mooi in vieren gevouwen op een grote rieten mand in de slaapkamer. Af en toe leg ik een andere kant van de quilt in het zicht, en zo ontdek ik steeds weer nieuwe lapjes die ik nog niet had gezien.
Tot slot nog een foto van mijn popje. Ja.... ze heeft nu al een onderbroekje aan.
Eigenlijk vind ik dat ze een naam moet hebben. Hebben jullie een idee voor een mooie Amish naam die bij dit popje past?
Nee, niet Rachel, want zo lijken alle Amish meisjes al te heten, ook in de boeken.
Ik hoor graag wat suggesties. Jullie zien haar weer als ze een jurkje aan heeft.
Nu moet hij nog gequilt worden natuurlijk, maar eerst mijn flanellen quilt af, anders krijg ik ruzie met mijn hondje.
Ook had ik mijn Amish quilt bij me, want die mocht in de winkel hangen.
Het thema van de etalage is momenteel Amish, vandaar.
Vandaag weer naar de stad gefietst, nu voor de quiltbee.
Even genoten van de gekleurde Amish quilts in de etalage en de leuke Amish poppen die natuurlijk niet mochten ontbreken.
Nee..... niet die van mij natuurlijk, zij moet nog kleertjes aan eer ze zich in het openbaar mag vertonen.
Ik zag al verschillende mensen voor de etalage stilstaan, om naar de poppen te kijken.
Achter de kassa hangt mijn quilt. Hij hangt hier mooi, maar ik zal hem thuis wel missen.
Steeds als ik op keek van mijn naaiwerk zag ik hem hangen, en nu even niet. Maar gelukkig heb ik een andere quilt uit de kast kunnen halen en mag die weer even schitteren.
Ik had op de weblog van Gert al gelezen, dat Inge hem vandaag in de winkel een bezoekje zou brengen.
Het zou wel heel toevallig zijn als ik haar zou zien, want ik had geen idee hoe laat ze er zou zijn.
Op een bepaald moment liep ik even vanuit de quiltkelder naar boven om Gert een paar Quiltmania's te geven, toen ik haar zag staan. Hoe was het mogelijk!
Ze was druk bezig met foto's maken, (misschien wel voor haar weblog), en we hebben even gepraat over onze weblogs. Wat is de quilterswereld toch klein.
Ben heel benieuwd wat je gekocht heb aan lapjes Inge!
Woensdag was ik naar de bee in Benschop. Ja, soms heb je alles in één week en dan weer een paar weken niets.
Ik had mijn oorlogsquilt meegenomen, want die hadden zij nog niet gezien. Hij oogste veel belangstelling, ze vonden hem prachtig en erg leuk dat hij van het Canadese rode kruis afkomstig was.
Omdat we daar lekker veel ruimte hebben, kon ik hem nu ook van een afstand bewonderen.
Nu kon ik een mooie foto nemen waar hij duidelijk helemaal op staat.
Ook zagen we dat hij bestond uit grote blokken die aan elkaar genaaid zijn.
Vandaag op de bee had ik hem ook bij me en hoorde ik dat hij wel degelijk antiek is, omdat in tegenstelling tot meubelen, textiel al bij 50 jaar antiek is.
Hij ligt nu weer mooi in vieren gevouwen op een grote rieten mand in de slaapkamer. Af en toe leg ik een andere kant van de quilt in het zicht, en zo ontdek ik steeds weer nieuwe lapjes die ik nog niet had gezien.
Tot slot nog een foto van mijn popje. Ja.... ze heeft nu al een onderbroekje aan.
Eigenlijk vind ik dat ze een naam moet hebben. Hebben jullie een idee voor een mooie Amish naam die bij dit popje past?
Nee, niet Rachel, want zo lijken alle Amish meisjes al te heten, ook in de boeken.
Ik hoor graag wat suggesties. Jullie zien haar weer als ze een jurkje aan heeft.
dinsdag 1 maart 2011
Gelukt!
Na veel prutswerk is het dan toch gelukt, mijn Amish popje is klaar!
Ik kreeg van 3 lieve mensen adviezen dat ik beter rekbare stof had kunnen nemen.
Dat is vast gemakkelijker naaien, maar de Amish gebruiken dat niet. Tenminste, vroeger niet.
Het originele patroon is uit 1930 en in het boek staat dat je voor het popje mousseline moet gebruiken.
Dat is een fijne katoen, dus niet rekbaar.
Ook de Amish poppen die in de lesruimte bij Carol Cox staan, zijn van katoen gemaakt.
Hier en daar is het nog wel wat gerimpeld, maar ik ben toch wel tevreden met het resultaat als je dat vergelijkt met het andere poppenlijfje van een bericht geleden.
De armpjes en beentjes waren wel goed, dus die zijn hetzelfde.
Ik heb het allemaal nog eens goed bekeken, maar het ligt toch aan het patroon.
In het boek staan 4 poppen patronen. Een volwassen pop in 2 verschillende maten, een kind popje en een patroon van een lappen speelpopje dat gewoon uit één stuk bestaat.
Ik had het patroon van de volwassen pop in de kleinste maat gekozen. Maar dat past dus niet goed op elkaar als je de tekens volgt. Met geen mogelijkheid klopt dat.
Nu heb ik het grote patroon gebruikt, en dat verkleind tot de maat van het kleine popje.
Dit patroon is anders. De strook die tussen de 2 helften moet worden genaaid is smaller en ook de tekens kloppen nu wèl.
Maar aan het patroon van het lijfje kan je zien dat het niet gemakkelijk is om die tussenstrook daar bij dat nekje netjes er aan genaaid te krijgen.
Geef mij maar een quilt maken, is toch meer mijn ding.
Nu de kleertjes nog natuurlijk, want zo'n bloot Amish popje dat kan echt niet.
Ik ga er van uit dat die patroontjes goed zijn en dat het me wel gaat lukken.
Heb vroeger veel kleding gemaakt, maar ja, dat was een maatje groter.
Wordt dus vervolgd.....
Ik kreeg van 3 lieve mensen adviezen dat ik beter rekbare stof had kunnen nemen.
Dat is vast gemakkelijker naaien, maar de Amish gebruiken dat niet. Tenminste, vroeger niet.
Het originele patroon is uit 1930 en in het boek staat dat je voor het popje mousseline moet gebruiken.
Dat is een fijne katoen, dus niet rekbaar.
Ook de Amish poppen die in de lesruimte bij Carol Cox staan, zijn van katoen gemaakt.
Hier en daar is het nog wel wat gerimpeld, maar ik ben toch wel tevreden met het resultaat als je dat vergelijkt met het andere poppenlijfje van een bericht geleden.
De armpjes en beentjes waren wel goed, dus die zijn hetzelfde.
Ik heb het allemaal nog eens goed bekeken, maar het ligt toch aan het patroon.
In het boek staan 4 poppen patronen. Een volwassen pop in 2 verschillende maten, een kind popje en een patroon van een lappen speelpopje dat gewoon uit één stuk bestaat.
Ik had het patroon van de volwassen pop in de kleinste maat gekozen. Maar dat past dus niet goed op elkaar als je de tekens volgt. Met geen mogelijkheid klopt dat.
Nu heb ik het grote patroon gebruikt, en dat verkleind tot de maat van het kleine popje.
Dit patroon is anders. De strook die tussen de 2 helften moet worden genaaid is smaller en ook de tekens kloppen nu wèl.
Maar aan het patroon van het lijfje kan je zien dat het niet gemakkelijk is om die tussenstrook daar bij dat nekje netjes er aan genaaid te krijgen.
Geef mij maar een quilt maken, is toch meer mijn ding.
Nu de kleertjes nog natuurlijk, want zo'n bloot Amish popje dat kan echt niet.
Ik ga er van uit dat die patroontjes goed zijn en dat het me wel gaat lukken.
Heb vroeger veel kleding gemaakt, maar ja, dat was een maatje groter.
Wordt dus vervolgd.....
Abonneren op:
Posts (Atom)