Het was glad door de sneeuw, vooral daar waar de auto's rijden.
En aangezien ik op een woonerf woon, zijn er hier geen stoepen.
Ging mijn Jody uitlaten, en hup, daar lag Floortje... zag mijn pols gelijk dik worden, dus vreesde ik al het ergste.
Met een lieve buurman naar de huisarts en daarna naar de eerste hulp.
Daar veel wachten, heel veel wachten en veel onderzoeken en foto's maken..... (omdat ik ook op mijn heup en hoofd was gevallen) en 5 uur later was ik pas weer thuis met mijn arm in het gips. Ook had ik weer een rib gebroken.
Afgelopen maart was dat een rugwervel en 3 ribben, dus ik ben lekker bezig :-(
Maar toen was Wim er nog om me een beetje te helpen waar hij kon, maar gelukkig heb ik lieve behulpzame buren in de buurt en een goede vriend die me helpt.
Zit nu nog met een spalk, volgende week terug voor het echte gips. Leuk, een kleurtje kiezen :-)
Heb veel pijn, en ben erg moe, dus zal ik wel blogs lezen maar er niet- of weinig op reageren, want typen met 2 vingers met alleen mijn rechterhand, gaat moeizaam.Maar weet je wat ik heel erg vind.....?
Niet met mijn lapjes bezig kunnen zijn, begin al ontwenningsverschijnselen te krijgen :-)
Maar..... "niet zeuren Floortje, er zijn ergere dingen" zeg ik dan maar.
Deze kaart kreeg ik van mijn broer en schoonzus die in Berlijn wonen.
Geduld?.... dat heb ik helemaal niet!
Misschien even geen of weinig berichtjes vanaf hier, want er valt natuurlijk niets te laten zien.... was nog wel met een nieuw project begonnen...
Fijne week gewenst, en pas op voor de gladheid!
Liefs,
Floor