Genieten!

Inderdaad, het is genieten de laatste tijd.
Van het mooie weer, van alles wat groeit en bloeit en van alles wat ik weer kan, zoals in de tuin werken en op de fiets naar Intratuin :-)
Ook lapjes knippen en gezellig in de tuin aan elkaar naaien.

Kijk, zo ver ben ik al met mijn tussendoorproject "Een steuntje in de rug".
Had eigenlijk alle blokjes al klaar, maar heb er toen 4 afgekeurd, de kleuren waren te fel.
Dus even nieuwe maken met antieke kleuren dan kunnen ze aan elkaar genaaid worden.
(De kleuren op de foto zijn veel feller dan in het echt)

De blokken van het patroon in de Quiltmania zijn 20 x 20 cm, maar ik heb ze verkleind tot 7 x 7 cm, zodat het een klein quiltje wordt.

Toen ik in de tuin zat met mijn blokjes, kreeg ik op eens zo'n zin om weer verder te gaan met mijn Vesalius quilt.
Deze 3 bloemen er op genaaid deze week.

Heb alle 5 blaadjes er los op geappliqueerd in plaats van het bloemetje aan één stuk te knippen, dat vind ik mooier.

Kijk, zo ver ben ik al met het middenstuk, voorlopig nog genoeg te doen.

Toen ik van de week bij Intratuin was, kwam ik deze geurende roos tegen.

Je geloofd het bijna niet, dat ie echt is, zo'n sterke rozengeur hebben de prachtige zacht roze rozen.

Echt genieten elke keer als ik er lang loop.

Verder heb ik niets te melden deze week, daarom laat ik foto's zien van de strip van Jan Jans en de kinderen, die enige weken geleden in de Libelle stond.

 Zo moeilijk te lezen, dus even de plaatjes apart op de foto.

Hahaha! Was zo herkenbaar voor mij, voor jullie ook?

Lekker genieten deze week!

Liefs,

Floor

P.S.: Merk dat de reacties opeens niet meer per mail bij mij binnenkomen, en waarschijnlijk krijgen  de mensen die reageren daarom een berichtje dat het mailtje niet is aangekomen.
Maar ik zal zo af en toe de reacties wel op mijn blog lezen.
Hoop dat iemand een oplossing weet voor dit probleem?

Kom mee naar buiten allemaal, dan zoeken wij....

Waar ik de wielewaal moet zoeken... geen idee, maar dan zoeken we gewoon een mus of merel, ook leuk toch?
Ik maak meestal elke dag een klein blokje voor mijn nieuwe quiltprojectje, die heb ik al laten zien, dus neem ik jullie vandaag maar mee naar buiten.

Het park waar ik dagelijks met mijn Jody loop, is weer helemaal geel van de boterbloemen.
Een jaarlijks terugkerend feest!

En natuurlijk ook veel Fluitenkruid, dat zo lekker ruikt en net op kant lijkt.

Een paar weken geleden was het park ook geel, maar toen van de paardenbloemen. Maar dat ziet er nu anders uit, helemaal wit van de bolletjes pluis.

Zit zo prachtig in elkaar zo'n bolletje met zaadjes die kunnen zweven.
Kon de verleiding natuurlijk niet weerstaan om even te blazen.

Vroeger deden we dat als kind om te kijken hoeveel kinderen we later zouden krijgen, want zoveel zaadjes bleven er dan aan de steel zitten.
Dat lijkt nu niet meer te kloppen, maar misschien had ik harder moeten blazen....

Een prachtig "bospaadje" in het park...

Open ruimtes....

Intieme slootjes...

De leuke waterkipjes met hun kroost. Ze hadden er eerst 5, maar van de week nog maar twee toen ik deze foto nam.
Kwam er net weer langs.... snik, snotter... geen één meer over...  :-(
Ze beschermen hun kinders goed tegen de grote vogels, maar de grote vissen in de fortgracht zien ze niet.
Die trekken de kleintjes aan hun pootjes zo naar beneden en hap! Zo sneu voor paps en mams.

Zo zag mijn tuin er begin maart nog uit.... kaal en koud...

Moet je nu eens kijken! Eén en al groen en bloemen.

Elk jaar weer blauw van de Akeleien.

Deze is van Intratuin, maar zo grappig met die spikkels.

Lekker een bos sneeuwballen en seringen geplukt voor binnen, want buiten.... had vanmorgen mijn winterjas maar aangedaan.
Gelukkig wordt het de komende dagen beter, kunnen we weer buiten genieten van al dat moois.

Met mijn gebroken ribben en rugwervel gaat het gelukkig een stuk beter.
Kan weer fietsen en Jody uitlaten zonder rollator en zo af en toe een kwartiertje in de tuin werken.
Rustig aan nog wel, dat is voor mij al moeilijk genoeg. Maar ik ben blij dat het weer zo goed met me gaat.

Fijne week gewenst lieve lezers!
Liefs,
Floor

Adoptie van Olivier.

Jullie hebben lang niets meer van mijn aapje Charlotte en haar zoon Jonathan gehoord, maar nu was ik - een tijdje geleden alweer - getuigen van een hele mooie gebeurtenis.
Lees en kijk maar even mee...

Mamma...... ik zou zo graag een broertje willen om mee te spelen...

Dat zou ik ook wel willen Jonathan, maar ik had destijds een one night stand met je vader, en die is toen gelijk vertrokken, en zonder pappa kan ik geen kindjes krijgen....
Maar ik kan misschien wel een klein aapje adopteren die geen moeder meer heeft...

Ooohhh, mamma, dat zou fijn zijn! Ik verheug me er nu al op!
Wanneer komt hij dan?

Mamma zegt dat het nog heel lang kan duren....

Hoe lang is heel lang eigenlijk?

Toch niet een week, of misschien nog langer?

Ik word zo moe van dat wachten op een broertje...

Ik heb ook helemaal geen geduld om te wachten... ik wil alles gelijk NU, of het liefst gisteren...

Maar dan op een dag:
Mamma, een pakje van de post! Zit daar mijn broertje in?
Dat denk ik wel Jonathan, we zullen het maar snel openmaken.

Hallo broertje, hier is je grote broer, zullen we gaan spelen?

Ooohhh, mamma, kijk eens wat een lief klein aapje, en wat lijkt hij op mij!

Wat heerlijk hè, dat ik nu twee zoontjes heb, en jij een broertje op mee te spelen.
Mag ik hem nu even vasthouden mam?

Wat voelt hij lekker zacht en wat is ie klein.
Hoe ga je hem noemen mamma?

Wij hebben allebei drie prachtige namen, dus vind ik dat deze kleine die ook moet krijgen.
Wat dacht je van Olivier, Tobias Sebastiaan?
Jaaaaaa, Olivier, dat is leuk!

Kijk eens, Olivier wil nu al met me spelen!

Ooohh hij vindt me lief!

Ik ben zo blij met mijn kleine broertje, nu voel ik me nooit meer alleen...

Hè Olivier, niet doen, dat is gevaarlijk! Mamma kijk nou eens wat hij doet !

Aapjes kunnen gelijk klimmen en klauteren Jonathan, dat kon jij ook toen je zo klein was.

Komen jullie nou eens bij me zitten voor een mooie foto. Nu zijn we een echt gezinnetje, en Olivier heeft weer een moeder en zelfs een heuse grote broer, prachtig toch?

                                                                    -0-0-0-

Wat een mooi verhaal hè, en allemaal echt gebeurd :-)
Maar hoe kom ik nou echt aan dit prachtige kleine mini aapje?

Mijn mailvriendin Anke had eerst Jonathan voor me gebreid, omdat ik - nadat ik Charlotte wel zelf had gebreid - echt geen zin meer had om dat nogmaals te doen.                

Maar wel leuk om haar een kindje te geven, dus wilde zij dat wel voor me breien.

Toen ik hem bij haar ophaalde, zag ik dit mini aapje dat ze gemaakt had op pennen 000 of zoiets, heel kunstig om dat te kunnen doen met dat moeilijke patroon.

Was er gelijk helemaal weg van.

Een paar maanden geleden alweer heeft ze hem aan mij gestuurd. Dat vond en vind ik zo lief van haar!

Ben heel blij met die drie schatjes. Ze zitten op de vensterbank en ik kan er de hele dag naar kijken en van genieten.

Nogmaals heel hartelijk dank lieve Anke!

Ik wens jullie een hele fijne week.

Liefs van Charlotte, Jonathan, Olivier en Floor