Adoptie van Olivier.

Jullie hebben lang niets meer van mijn aapje Charlotte en haar zoon Jonathan gehoord, maar nu was ik - een tijdje geleden alweer - getuigen van een hele mooie gebeurtenis.
Lees en kijk maar even mee...

Mamma...... ik zou zo graag een broertje willen om mee te spelen...

Dat zou ik ook wel willen Jonathan, maar ik had destijds een one night stand met je vader, en die is toen gelijk vertrokken, en zonder pappa kan ik geen kindjes krijgen....
Maar ik kan misschien wel een klein aapje adopteren die geen moeder meer heeft...

Ooohhh, mamma, dat zou fijn zijn! Ik verheug me er nu al op!
Wanneer komt hij dan?

Mamma zegt dat het nog heel lang kan duren....

Hoe lang is heel lang eigenlijk?

Toch niet een week, of misschien nog langer?

Ik word zo moe van dat wachten op een broertje...

Ik heb ook helemaal geen geduld om te wachten... ik wil alles gelijk NU, of het liefst gisteren...

Maar dan op een dag:
Mamma, een pakje van de post! Zit daar mijn broertje in?
Dat denk ik wel Jonathan, we zullen het maar snel openmaken.

Hallo broertje, hier is je grote broer, zullen we gaan spelen?

Ooohhh, mamma, kijk eens wat een lief klein aapje, en wat lijkt hij op mij!

Wat heerlijk hè, dat ik nu twee zoontjes heb, en jij een broertje op mee te spelen.
Mag ik hem nu even vasthouden mam?

Wat voelt hij lekker zacht en wat is ie klein.
Hoe ga je hem noemen mamma?

Wij hebben allebei drie prachtige namen, dus vind ik dat deze kleine die ook moet krijgen.
Wat dacht je van Olivier, Tobias Sebastiaan?
Jaaaaaa, Olivier, dat is leuk!

Kijk eens, Olivier wil nu al met me spelen!

Ooohh hij vindt me lief!

Ik ben zo blij met mijn kleine broertje, nu voel ik me nooit meer alleen...

Hè Olivier, niet doen, dat is gevaarlijk! Mamma kijk nou eens wat hij doet !

Aapjes kunnen gelijk klimmen en klauteren Jonathan, dat kon jij ook toen je zo klein was.

Komen jullie nou eens bij me zitten voor een mooie foto. Nu zijn we een echt gezinnetje, en Olivier heeft weer een moeder en zelfs een heuse grote broer, prachtig toch?

                                                                    -0-0-0-

Wat een mooi verhaal hè, en allemaal echt gebeurd :-)
Maar hoe kom ik nou echt aan dit prachtige kleine mini aapje?

Mijn mailvriendin Anke had eerst Jonathan voor me gebreid, omdat ik - nadat ik Charlotte wel zelf had gebreid - echt geen zin meer had om dat nogmaals te doen.                

Maar wel leuk om haar een kindje te geven, dus wilde zij dat wel voor me breien.

Toen ik hem bij haar ophaalde, zag ik dit mini aapje dat ze gemaakt had op pennen 000 of zoiets, heel kunstig om dat te kunnen doen met dat moeilijke patroon.

Was er gelijk helemaal weg van.

Een paar maanden geleden alweer heeft ze hem aan mij gestuurd. Dat vond en vind ik zo lief van haar!

Ben heel blij met die drie schatjes. Ze zitten op de vensterbank en ik kan er de hele dag naar kijken en van genieten.

Nogmaals heel hartelijk dank lieve Anke!

Ik wens jullie een hele fijne week.

Liefs van Charlotte, Jonathan, Olivier en Floor