Een top klaar!

Allereerst wil ik iedereen hartelijk bedanken voor de lieve reacties die ik kreeg na het overlijden van mijn lieve hondje Terra.
Op mijn blog kreeg ik heel veel reacties, maar ook per mail en mooie kaarten.
Heel lief van jullie en een troost voor mij, want ik heb het moeilijk zonder mijn liefste lievertje.
Maar ik ga verder met leuker nieuws: ik heb de top van de Sweet sixteenquilt af!
Het is de kleurrijkste en vrolijkste quilt die ik ooit gemaakt heb.

Kom maar gezellig met me mee een rondje door de tuin maken.
Het was nog wel koud toen ik deze foto's maakte, alles is een beetje wit.
Vind zelf die okergele rand heel geslaagd. De blokken komen zo mooi uit.

Het blote meisje in de tuin had het heel koud, dus lekker even onder de quittop.
Jammer... ik neem hem weer mee :-)

De vogeltjes vlogen van schrik weg, die hebben geen behoefte aan een quilt.

Er zitten 69 verschillende stofjes verwerkt in de top. Allemaal stofjes die ik gekocht heb via de stoffenpost bij Willeke van Atelier Fatquaters in Culemborg.
Dat waren kleine lapjes (een zestiende deel van een meter) en ze zijn lief, dus gaf Willeke ze de naam Sweet sixteen stofjes. Zo is mijn quilt ook aan zijn naam gekomen.

Dan naar boven naar mijn quiltkamer, alles op de grote tafel.
Eerst een achterkant natuurlijk (blauw) en dan de vulling, dan de top en het doorrijgen kan beginnen.
Als de quilt gequilt is wordt ie afgewerkt met een blauwe bies, de zelfde stof als de tussenbanen.

Doorrijgen gaat als een trein met mijn kromme rijgnaald.
Geen pijnlijke vingers, de naald komt vanzelf weer naar boven als je hem door de stof steekt.
Het is even wennen in het begin, maar daarna gaat het als vanzelf!

Als een top is gedubbeld voelt het al zo lekker als een quilt, dik en warm.
Alles ligt klaar voor de eerste steekjes.

Ga de quilt quilten met blauw quiltgaren.
Er is inmiddels al een beginnetje gemaakt, leuk!

Wat ook leuk is: vanavond naar onze oudste zoon die zijn verjaardag viert.
Morgen is hij jarig, tegelijk met mij. samen worden we 114 jaar.
Zelf doe ik - net als verleden jaar - weer een gezellige lunch bij ons thuis met een paar vriendinnen.

Ik ga weer eens een paar steekjes zetten :-)
Fijne week gewenst!
Liefs,
Floor

Terra.

                                                                 T E R R A

                                                        6-2-2001 – 17-1-2016

Intens verdrietig zijn we dat we zondag – toch nog onverwachts – onze lieve Terra moesten laten inslapen.

Het ging steeds een beetje slechter met haar.

Ze kon vrijwel niets meer zien, niet veel meer horen en was incontinent.

Ook haar nieren werkte niet goed meer, daar had ze medicatie voor.

Alleen kon ze nog zo lekker lopen, ook al was ze wat stijf. We hielden zoveel van haar en wilde haar nog niet missen ook al had ze bijna de hoge leeftijd van 15 jaar bereikt.

Zondagmiddag ging het opeens mis. Ze wilde uit, maar kon niet goed meer lopen, ze wankelde en viel steeds op haar linkerzij.

Ze raakte in paniek omdat lopen niet meer lukte. We denken dat het een lichte attaque is geweest.

De dierenarts waar we in allerijl naar toen zijn gegaan zei dat het over een paar dagen nog wel eens beter zou kunnen gaan, maar we wilden haar dat niet meer aandoen, te meer omdat het toch al zo slecht met haar ging.

Ze heeft ons heel veel liefde en geluk gebracht, we hebben prachtige herinneringen aan haar en er is heel veel van haar gehouden.

We hebben haar in onze eigen tuin begraven, bij alle andere lieve dieren die haar al zijn voor gegaan.

Lieve Terra, poppedoppie van ons, wat zullen we je verschrikkelijk missen.

De laatste foto van Terra. (herfst 2015)

Gisteren haar eigen album er bij gepakt. Een heel leven vanaf puppy tot nu ging er aan mij voorbij.

Heb een selectie voor jullie gemaakt:

3 Maart 2001 waren we in Heerde om ons hondje uit te zoeken. 

We vielen als een blok voor dit meisje met een streepje over haar kopje. Ze is hier 3,5 week jong.

Gelijk wisten we dat we haar Terra gingen noemen.

De fokker stuurde ons deze mooie foto van haar. 5 Weken oud, wat een pracht hondje was het toch!

Eindelijk konden we haar ophalen. Wat was ze al gegroeid, maar toch nog wel heel klein.

Moet je dat pientere koppie zien, klaar voor een wild en eigenwijs leven.

Ze was helemaal gek op onze kater Floris. Die moest het steeds ontgelden. Werd aan zijn oren van de bank gesleurd, want Terra wilde spelen! Floris vond alles best.

Oké, ze was ook wel eens moe dus lekker op de bank liggen, maar dan wel met Floris in de houtgreep, stel je voor dat ie weg zou lopen, haar lievelingsspeeltje.

In oktober was ze al "een hele hond". Je kunt wel zien dat het een jachthondje was, ze staat helemaal in de jachthouding :-)

Ook toen ze wat groter werd bleef ze gek op Floris en Floris op haar.
Ze speelde heel veel samen, ook al hebben honden en poezen een ander speelmanier.
Hier bespringt Terra Floris, ze lust hem rauw!

Maar Floris liet zich niet kisten en wist ook van wanten en besprong Terra. Leuk zo samen spelen :-)

Als ze uitgespeeld waren ging Floris Terra helemaal schoonlikken, Terra vond het heerlijk, ook als ze natgeregend was maakte Floris haar helemaal droog met zijn tongetje.

In april, als de boterbloemen bloeide en Terra daar lekker doorheen liep te struinen, noemde ik haar altijd "Boterbloempje."

Terra Bolgeboren...

Terra na een trimbeurt. O, wat had ze daar een hekel aan.

Spelen vond ze heerlijk. Niet alleen met Floris maar ook met ons. Heerlijk aan een tak zwieren met de baas.

Een tak wist ze ook altijd te vinden.

Terra was wat je noemt "balverslaafd". Altijd en overal wist ze ballen te vinden, zodat ik er op een bepaald moment meer dan 50 in de kast had liggen.
Duizenden keren heb ik die bal weggegooid en bracht zij hem direct weer terug met een blik van "nog een keertje!"

Zwemmen was in de zomer ook heerlijk voor haar.
Natuurlijk wel met de "bal in bek".

Lois vond het natuurlijk een feestje om de bal eindeloos te blijven gooien. Toen kon ze nog goed zwemmen, maar de laatste jaren niet meer.

Het werd meer en meer slapen. Op het laatst wel 20 uur per etmaal.

Soms in de raarste standen...

Vandaag konden we haar eindelijk begraven omdat de bevroren grond wat ging ontdooien.

Gelukkig hebben we een lieve buurman die wel een diep gat wilde graven in onze tuin.

Dag lieve schat, je blijft voor altijd mijn allerliefste poppedoppie.

Zaterdag geen blogje, even een pauze.
Heb wel blogjes gelezen deze week, maar had even niet zo'n zin om te reageren, sorry!

Fijne week gewenst.

Floor

Het groene gedoe.

Deze week niet zo veel te laten zien. Dat was verleden week ook al zo, maar toen nam mijn Charlotte het bloggen even over, wel zo handig natuurlijk zo'n ijverig aapje.
Je kunt niet druk zijn met twee  quilts tegelijk, dus heb ik maar twee blokken van de Sylvia Bridel Sampler te laten zien.

Deze, met mooie lichtblauwe stofjes, wat bruin en wat paars.

Dit stofje vind ik ook zo mooi, heel lief zacht blauw met een mooi patroontje. Ook al zo'n leuk blokje geworden.
Beetje weinig nieuws dus deze week.

Wel gaan we straks naar het feestje van onze Lois die bijna jarig is.
Die kleine grote meid wordt 10 jaar! Nee, ze is niet van 1968 zoals op haar trui staat.
Dat was trouwens het jaar dat mijn man en ik ons gingen verloven, ja dat deed je toen nog :-)

Nu ik het toch over 1968 heb... onderstaand stukje vond mijn man op Facebook. Misschien hebben veel mensen het al wel gezien, het is lang, maar het is de moeite waard, erg leuk om te lezen en helemaal waar!
Ik wens jullie een fijn week.
Liefs,
Floor

HET GROENE GEDOE.

Vanochtend bij de kassa van een supermarkt stelt een jonge caissière mij voor, dat ik voortaan mijn eigen boodschappentas meebrengt, in plaats van een plastic tas te kopen.

"Want plastic tassen zijn niet goed voor het milieu", zo zegt ze.

Ik verontschuldig me en leg haar uit: "Wij hadden dat groene gedoe niet toen ik jong was!" De caissière antwoordt:

"Ja, en dat is nou juist ONS PROBLEEM vandaag-de-dag: JULLIE generatie maakte zich niet druk om het milieu te sparen voor de toekomstige generaties!"

Ze heeft gelijk, onze generatie had dat groene gedoe niet in onze dagen.

Toen hadden we melk in flessen, frisdrank in flessen en bier in flessen, die we leeg en omgespoeld terug brachten naar de winkel.

De winkel stuurde deze dan terug naar de fabriek en in de fabriek werden deze flessen gesteriliseerd en opnieuw gevuld. Wij deden echt aan recycling.

Maar we deden niet aan dat groene gedoe in die tijd!

Wij liepen trappen, omdat we niet over roltrappen en liften beschikten in elk gebouw.

Wij liepen naar de supermarkt en verplaatsten ons zelf niet iedere keer in een auto, als we 2 straten verder moesten zijn.

Maar ze heeft gelijk: wij hadden dat groene gedoe niet in onze tijd!

Strontluiers deed moeders in de kookwas, omdat Pampers niet bestonden.

De gewassen kleren aan de drooglijn in de tuin en niet in een energieverslindende wasdroger. Wind- en zonnen energie droogden onze kleren echt - vroeger, in onze dagen.

Onze kinderen droegen de afdankertjes van de oudste en kregen niet altijd gloednieuwe kleren.

Maar de jonge dame heeft gelijk! Wij hadden dat groene gedoe niet in onze tijd.

In die tijd hadden we één tv en radio in huis en zeker niet een op elke kamer.

De tv had een klein schermpje, ter grootte van een zakdoek en niet een scherm ter grootte van een kamer wand.

In de keuken werden gerechten gemengd en geroerd met de hand, omdat we geen elektrische apparaten hadden die alles voor ons deden.

Wanneer we een breekbaar object moesten versturen per post, dan verpakten we dat in een oude krant ter bescherming en niet in piepschuim of plastic bubbeltjes folie.

In die tijd gebruikten ik geen motor maai apparaat op benzine als ik het gras ging maaien. Ik gebruikte daarvoor een maaier die geduwd moest worden en functioneerde op menselijke kracht.

Wij sportten door te werken, zodat we niet naar een fitnessclub hoefden te gaan om op ronddraaiende loopbanden te gaan rennen, die werken op elektriciteit.

Maar ze heeft gelijk. Wij hadden dat groene gedoe toen niet.

Wij dronken uit de kraan wanneer we dorst hadden, in plaats van uit een plastic fles, die na 30 slokken wordt weggegooid. Wij vulden zelf onze pennen met inkt, in plaats van elke keer een nieuwe pen te kopen.

Wij vervingen de mesjes van een scheermes, in plaats van het hele ding weg te gooien alleen omdat het mesje bot is.

Maar, wij hadden dat groene gedoe niet in onze tijd.

Onze kinderen liepen of fietsten naar school of het zwembad in plaats van hun moeder als 24-uurs taxi servicedienst te gebruiken.

Wij hadden 1 stopcontact per kamer en niet een heel arsenaal aan stekkerdozen en verlengsnoeren om een dozijn apparaten van stroom te voorzien.

En wij hadden geen smart telefoon nodig die een signaal moet op te vangen van een satelliet, die honderden kilometers verderop in de ruimte hangt, zodat de huidige generatie de hele dag bereikbaar is of om uit te zoeken waar dichtstbijzijnde pizzatent zich bevindt.

Maar is het niet in-en-in triest dat vele van de huidige generatie klaagt over hoe verspillend wij 'oudere mensen' waren, gewoon omdat wij 'dat groene gedoe' niet hadden in onze tijd?

Harrie de huismuis.

Baasje Floor is weer druk met lapjes aan elkaar naaien, snap echt niet wat daar nu zo leuk aan is....
"Geen tijd voor een blogje" zei ze, dus nu neem ik deze zware taak maar op me.
Wie "ik " is?  Ik natuurlijk, Charlotte!

Verleden week zat ik voor het raam en zag die aardige jongenman van de pakjes bezorging weer aankomen.
Die zwaait altijd naar me, want er worden hier nog wel eens pakjes bezorgd, vooral voor baasje Floor.
Daar zit dan meestal een pop in.

Natuurlijk was ik reuze nieuwsgierig, hoewel ik steeds hoop dat er nu eens een apenvriendje voor me in zit, is dat nog steeds niet gebeurd,

Omdat ik het pakje had aangepakt, mocht ik het deze keer ook openmaken.... zou het dan toch....????

Huhh!!! wat is dat nou??? Geen popje deze keer, maar ook geen apenvriendje....
Het is zo klein.... maar wel grappig.....

Het beestje zei dat hij een muis is.....
Kan ik daar wel mee spelen? Ik had toch liever een aap.
Muis vindt mij eng zegt hij.... ik eng?

"Ik ben Harrie, Harrie de huismuis en ik vind jou eng Charlotte ..."

"Daar op de bank ligt een ander dier, met lange witte haren, dat lijkt me wel wat, lekker zacht "....

"Oeps.... help.... ze wil me opeten!!!!! Charlotte help me!"

"Sorry Charlotte, ik geloof dat ik jou toch leuker vind dan dat beest daar".

Dus nam ik Harrie in mijn armen en er werd lekker geknuffeld.

En ik kreeg een kus van Harrie.... bloos, bloos....
Ik voel nu al kriebels in mijn buik :-)

Maar toen kwam baasje Floor en nam Harrie van me af, want hij was voor bij de poppen zei ze.
Alweer die poppen, wanneer wordt er eens aan mij gedacht!!!

Harrie werd in de vitrine bij de poppen gezet...
Maar hij wilde niet worden opgesloten, Harrie is een hele vrije huismuis die - net als ik - lekker moet kunnen rondlopen en stoute dingen doen. Harrie is mijn vriend!

Weten jullie wat ik de volgende dag deed toen baasje Floor boodschappen ging doen???
Ik ging naar boven en deed de vitrine open en liet Harrie er uit. Ik ging lekker op het bankje bij de poppen zitten met Harrie op schoot.
Voel me zo gelukkig.... zucht.... is geloof dat ik verliefd ben.... :-)

Ik moet jullie veel liefs en een fijne week wensen van baasje Floor, maar vooral veel pieps van Harrie.

Een apenknuffel van mij,
Charlotte.

Nieuwjaar!

Natuurlijk begin ik mijn blogberichtje met jullie, mijn lieve lezers, een gelukkig, creatief en heel gezond 2016 te wensen!
Mijn wens voor dit jaar is veel tijd voor leuke dingen en geen ziekenhuisbezoeken voor mijn man. Het was een bewogen jaar 2015, dus een rustig jaartje is zeer welkom.

Deze mooie oude nieuwjaarskaart is nog van mijn moeder geweest en komt uit de jaren 30.
Toen bedachten ze dat een kist met goud wel een gelukkig jaar zou geven, maar daar denken we tegenwoordig meestal wel anders over.
Geld is leuk, maar echt geluk zit in andere dingen. Maar wel leuk dat ik deze oude kaart nog steeds in mijn bezit heb.

De afgelopen twee weken heb ik niet stil gezeten. Nou ja, eigenlijk wel, alleen mijn handen waren druk bezig met het maken van de laatste twee blokken van mijn Sweet sixteen quilt.

Toen ik opperde om één van mijn Ursel Schildpad poppen het nieuwe blok te laten zien, kregen de twee grootste, de donkere Annelies en de blonde Eva ruzie!.
Ze wilden allebei alleen op de foto met het blok!

"Zijn jullie nu helemaal bedo....... !!! "
Er wordt geen ruzie gemaakt, dus dan allemaal maar op de foto, al mijn tien Ursels van Schildpad.
Waarom tien? Omdat ze toch allemaal wat anders zijn, en allemaal zo'n lief snoetje hebben dat ik er geen weerstand aan kan bieden.
Dit zijn dus Annelies, Marleen, Maike, Rosa en Eva (achteraan van links naar rechts)
Daarvoor Maartje, Josje, Anne, Marja en tot slot de heel zeldzame Nina. Die laatste is anders dan de andere en maar heel kort gemaakt, en dus moeilijk te vinden.

Ze zag er trouwens zo uit toen ik haar kocht. Het was een gok of het zou lukken om haar weer een beetje op te knappen.

En dat is best wel goed gelukt, hoewel haar oogjes nog een beetje naar achteren staan. (Inmiddels heeft ze een roze jurkje aan)

Omdat jullie het blok op de foto zo helemaal niet kunnen zien met al die meiden er voor, hier nog even goed in beeld. Ook weer zo gezellig geworden.

Omdat ik nu toch bezig ben met het poppengespuis, laat ik gelijk maar mijn laatste blok zien.
De twee lieve laatst aangekochte Inge's van Schildpad mogen op de foto.

De linker met bruine ogen heb ik kleine Inge genoemd en de rechter met blauwe ogen Anja.
Het zijn leuke kleine popjes van  respectievelijk 29,5 en 28,5 cm en ze zijn beide in onbespeelde staat.

Dit is hem dus, mijn laatste blok.

Even alle 12 blokken uitleggen voor de foto. Met veel moeite (op een stoel staan!) krijg ik ze op de foto.
Ben momenteel bezig om de biezen en blokjes er tussen te zetten en daarna komt er nog een rand.
Daar ben ik voorlopig wel zoet mee, dus voorlopig geen berichten meer over de Sweet sixteen.

Ik wens jullie een hele fijne week toe.
Hebben jullie trouwens goede voornemens gemaakt voor dit nieuwe jaar?
Liefs,
Floor