Hendrika met de vingerhoedjes en paardenbloemen.

Wie de leuke weblog van Supergoof (klik) leest, weet dat zij een prachtig grote vingerhoedjesquilt heeft gemaakt voor op haar bed.
Regelmatig waren er foto's te zien van hoe de quilt vorderde. Heel vaak gedrapeerd over haar leuke grote hond Bregje.
Omdat de top van mijn miniatuur vingerhoedjesquiltje af is, leek het me wel grappig om dat ook met mijn kleine hondje Terra te doen.

Mmm.... eigenlijk is mijn hondje iets te groot voor dat kleine quiltje, en leuk vindt ze het ook niet.
Even wat anders bedenken.....misschien poes Yindee, die is kleiner......

Oeps! Die schrok zich dood, en was direct vertrokken..... tja, wat dan.... meer dieren heb ik niet.

Nou, beertje Hendrika wilde wel poseren met de vingerhoedjes zei ze.
Dit leuke knuffelbeertje heb ik jaren geleden eens gekocht in een moeilijke periode toen ik behoefte had aan een beetje knuffelen....
Bij haar past het goed, hier kan ze zich lekker inwikkelen.
Toch nog een leuke foto.

Zo, nog even netjes strijken met een reuze strijkbout (ja, ik weet dat er ook mini strijkijzers zijn... )

Het is een schattig quiltje geworden vind ik zelf, klaar om te dubbelen en dan quilten, maar dat moet nog even wachten, want ik ben nog bezig met het doorquilten van de huisjesquilt voor mijn jongste kleindochter.

Het is trouwens weer feest in het park bij mijn huis. Paardenbloementijd!
Zo gezellig al die gele bloemen.
Toen ik die paardenbloemen weer zag moest ik denken aan verleden jaar om deze tijd.

Toen had ik net mijn flanellen quilt af en zocht een leuk plekje om hem te fotograferen.
Dat plekje vond ik in het park op een bankje tussen de gezellige paardenbloemen.
Ziet er toch prachtig uit?
Ben nog steeds erg gek met deze quilt.
Elke avond lig ik een uurtje op de bank, lekker gehaaglijk onder die quilt, te genieten van de ruitjes en de kleuren. Lekker warm is ie ook.
Omdat ik een flinke kou heb opgelopen en me helemaal niet lekker voel, kruip ik er nu maar weer  onder op de bank.

P.S.: omdat ik zo zielig was vanmorgen ben ik wat lapjes gaan knippen voor mijn Mrs. Vigor quilt....(leuk!!!) Dat vertel ik alleen tegen jou hoor, niet verder vertellen.....

Sterren, beker en viooltjes.

Ben druk bezig met het quilten van m'n huisjesquilt en het naaien van de vingerhoedjes, maar tussendoor werk ik ook aan mijn Amish quilt.
Die schiet nu lekker op, en het is leuk om te zien hoe hij langzaam groeit.

Nog 3 blokken te gaan en het middenstuk is klaar.
Daaromheen komen nog 3 randen. Eerst een smalle rand donkerblauw, dan een smalle blauw/groene rand, en tot slot een brede rand donkerblauw, waarin ik me dan weer lekker kan uitleven met het quiltwerk.

Op verschillende blogs zie ik regelmatig van die mooie bekers langskomen op de foto's.
Dan zitten de dames gezellig te quilten samen, met wat lekkers en koffie en thee in die mooie bekers van Emma Bridgewater.
Al een tijd ben ik aan het zoeken naar ééntje waar ik helemaal weg van ben, en opeens zag ik hem:

Vinden jullie het geen beeldje? Ben gek op bessenafbeeldingen en dan de tekst!
Aan de andere kant het begin van de tekst:

"There's nothing like a cup of tea in the garden".
Nou wat zeg je me daarvan, dat is toch de ultieme beker voor mij?
Ik zie me al zitten met deze mooie beker vol lekkere thee in de tuin.
Op het tafeltje naast mij staat hij naast mijn naaispulletjes en lapjes mooi te zijn.....
De vogeltjes fluiten, de bloemen geuren, de zon schijnt.......
Maar nee, daar moet ik dan nog even op wachten, want het weer werkt nog niet mee.

Hopelijk kan ik eerdaags met mijn nieuwe beker in de tuin zitten en lekker genieten, maar zolang geniet ik maar van deze mooie pot met viooltjes naast de voordeur.......

In de eerste versnelling.

Daar zit ik dus nog steeds in, in die eerste versnelling.
Maar ook in de eerste versnelling kom je (langzaam) vooruit. Dus ben ik erg veel met mijn lapjes bezig, maar zoals ik vroeger geleerd heb: alles waar "TE" voor staat is niet goed, behalve TEvreden.
Momenteel ben ik eigenlijk TEveel met mijn lapjes bezig, wil nu wel eens wat anders, een beetje aktie in de tuin bijvoorbeeld, waar het onkruid langzaamaan terrein begint te winnen.

Maar..... alle straatjes en pleintjes van het vinex-beren-wijkje zijn klaar!
Hopelijk zijn de beertjes nu met deze lichte straatjes en fel-blauwe pleintjes tevreden, want anders zeg ik ze per direct de huur op!

Daarna de reepjes snijden voor de eerste rand om de huisjes.

Eigenlijk moet er nu eerst eens gestreken worden. De huisjes had ik direct al allemaal gedaan, maar de straatjes nog niet.
Jeetje wat een rot werkje is dat toch. Ons aller Goof doet dat nooit, zij begint zo met quilten, maar ik zie dat niet zitten met al die hobbels en bobbels, dus vooruit dan maar.....

Kijk, dat ziet er toch beter uit. Daarna dus de eerste rand vastnaaien, alles weer met de hand op de bank natuurlijk.

Dat ziet er al gezelliger uit zo, net even wat meer kleur.
Op naar de volgende rand en daarna dubbelen en doorrijgen. Dan kan het quilten beginnen.

Omdat ik daar nog niet aan toe was, en ik natuurlijk niet kon zitten niksen, maar begonnen met het aanzetten van de afwerkrand van mijn kerstquiltje.
Ik kan er ook niets aan doen.....ook al heb ik momenteel geen energie voor andere dingen, ik kan nu eenmaal niet doelloos op de bank zitten wachten totdat de dag om is. Lezen vind ik ook leuk, maar na een half uurtje ben ik het weer zat.
Als ik aan mijn quilts werk heb ik het gevoel dat ik nog iets nuttigs doe.
Dat zal wel komen door mijn opvoeding, want niets doen dat mocht ik vroeger niet.
Maar ja, kunnen jullie dat dan, helemaal niets doen en voor je uit zitten kijken?

Maar zo gebeurde het dan toch maar dat hij helemaal af is!
Nu kan hij 8 maanden in de kast, om er weer te worden uitgehaald tegen de kerstdagen.
Maar dan is hij weer extra leuk, omdat ik een beetje vergeten ben hoe hij er ook weer uit zag.

Terra vindt het wel gezellig dat het vrouwtje steeds zo gezellig op de bank zit.
Hoewel, is er nog plaats voor mij dan?
Ze hoort op het tijgerprintjes fleece te liggen op de zitting van de bank, dat ligt er speciaal voor haar.
Maar nee hoor, lekker op de zachte bovenkussens en vooral die van mij, die ruikt het lekkerst.....
Zo, nu dan maar verder met mijn vingerhoedjes....
Ik mopper nu wel, maar ik ben heel blij dat ik zo'n leuke rustige hobby heb, dat geeft me veel geluk en TEvredenheid, en dat was toch het enige goede woord met TE ?

Gelukkig.

Hier kan ik nou zo gelukkig van worden!
Een paar takken van het krentenboompje uit de tuin in de mooie witte, lange, smalle vaas die nog van mijn moeder is geweest.
Meer heb je toch niet nodig vind ik..... (nou ja, en lapjes natuurlijk)
Mijn moeder was ook gek op vazen en die vazentik heb ik van haar, want mijn kast puilt uit van alle maten en vormen en soms mis ik dan nog net die ene.

Ik sta nog steeds in de "ruststand" en heb ook niets te laten zien deze week.
Dus wens ik mijn lieve lezers hele fijne en rustige paasdagen!
Liefs,
Floor

Blije hartjes en verdrietige lapjes.

Na mijn Petra Prins avontuur van verleden week (zie vorig logje) is mijn toch al weinige energie nog minder geworden. Ondanks dat ik er van genoten heb, wil het maar niet beter met me gaan, dus dan maar een rustig werkje opzoeken.

Wat te denken van deze fleurige hartjes van mijn Amish stofjes! Daar moet je toch wel vrolijk van worden, niet? (Ik zag in een Libelle zo'n hartje van denimstof, dat leek me wel wat).

Deze hangers van de Wereldwinkel hangen al een tijd voor het raam bij de buitendeur, maar de kleuren zijn helemaal verbleekt, dat kon zo echt niet langer, een doorn in mijn quilters-oog.

Dus in het begin van deze week, met dat prachtige weer op mijn bankje in de zon gaan zitten met mijn kleurige lapjes.

Niet alleen naaien, maar ook af en toe even kijken naar alles wat er al bloeit.

En genieten van de kleuren....

en van deze lieve bos-anemoontjes, die zich steeds meer uitbreiden in de tuin.

Maar toen ik zo lekker op mijn bankje zat te werken, hoorde ik vanuit het dakraam roepen.... heel zachtjes hoorde ik mijn naam.... maar eens even boven kijken dan....

Het kwam inderdaad uit mijn quiltkamer, het waren mijn nieuwe lapjes die ik verleden week had gekocht.
Ze wilde ook aandacht zeiden ze.
Ach die stumpers, iedere keer als ik boven kom geef ik ze een knuffel. Dus nu ook maar even een extra aaitje en een complimentje dat ze zo mooi zijn.
Toen waren ze weer tevreden, maar uit een andere hoek kwam toen ook protest....

"En wij dan? Wij liggen al heel lang hier in dit doosje te wachten totdat we een quilt mogen worden!"
Dat is waar, maar ik heb ze nu beloofd dat ook zij over een paar maanden aan de beurt komen.
Tevreden kropen ze weer op hun plek in het doosje.
Maar ze komen niets te kort hoor, ik haal er af en toe een lapje uit, vouw het open, geniet er van en stop het weer terug. Wat zijn ze toch mooi, eigenlijk zonde om ze te verknippen vind ik.

Terug maar weer naar de tuin en de zon, verder naaien aan mijn hartjes.

En kijk eens hoe leuk dat staat?
Waar een weekje rust al niet goed voor is. Maar hopelijk komt het snel weer goed, want ik wil zo graag verder met alles waar ik mee bezig ben, want zonder energie wordt het genieten best moeilijk.
Maar iedere keer als ik naar buiten en weer naar binnen ga, geniet ik toch een klein beetje van deze zonnige hartjes....