Kunst.

Mijn oudste kleindochter Lois kreeg online opdrachten van school, waaronder leuke projecten.
Ze moest onder andere een verhaal schrijven, en een film maken.
Die film is enig, maar mocht ik niet laten zien op mijn blog.

Ook een hele leuke opdracht was om een foto te maken naar een schilderij naar keuze.
Ze had er - met veel hulp van pappa natuurlijk - 4 gemaakt, waarvan ik deze het mooist vond.
Onderstaand schilderij hebben ze in beeld gebracht, samen met Sydney haar zusje.

Zo leuk gedaan!

Dan deze.
Die "getekende" persoon is mijn jongste zoon, haar vader...
(Wat je met de computer toch allemaal kunt doen...)

... en samen stellen ze dit schilderij voor.

Ook deze weer zo leuk gedaan n.a.v. onderstaand schilderij.

Uiteindelijk heeft ze voor deze opname gekozen om in te sturen naar school.
Haar zusje als klassiek schilderij. Wel een heel ander diertje in haar handen :-)
Zo leuk en mooi gedaan, mijn complimenten Lois. Ook voor Sydney en Dustin.

Ze kreeg voor deze opdracht een welverdiende 10. Geweldig hoor Lois!
Heerlijk zo'n school met van die creatieve vakken, heel anders dan alleen dat gestamp van vroeger toen ik jong was.

Er staat met dit mooie weer ook weer zoveel in bloei in de tuin.
Natuurlijk deze Erigeron Karvinskianus, die elk jaar zo mooi in bloei staat in de grote betonnen bakken in de voortuin.
(Ze blijven niet alleen in de bakken)

Deze zijn ook spontaan uitgezaaid, ze komen zo langzamerhand overal tussen de tegels op, want daar doen ze het het beste. Dus laat ik ze staan en geniet.

Zeepkruid, ook zo mooi voor in bakken of een rotstuin.

Heb ook weer heel veel gele klaproosjes die zicht snel uitzaaien.

De sneeuwbal struik (Viburnum) heeft dit jaar heel veel bloemen.

Dus maar wat takken afgeknipt voor binnen in een vaas.

Kijk eens hoe groot ze zijn! Daarom hangen de takken ook zo naar beneden, gewoon te veel gewicht.

Had jullie al verteld over het kleine visje wat geboren is in mijn aquarium.
Kijk daar bij het mini bloempotje zwemt hij (of zij)
De ook al kleine Neon-Tetra daarboven als vergelijking hoe klein hij is.

Inmiddels groeit hij goed en wordt steeds brutaler.
In het begin verstopte hij zich, maar nu doet hij al lekker mee met de andere visjes.

Zo, ga straks weer in de tuin zitten met mijn blauwe William Morris op schoot. Schiet lekker op met quilten, elke dag een uurtje.
Dat lukt goed omdat er niet zoveel naden in zitten.

Wens jullie allemaal veel geniet-momentjes op balkon, in de tuin, en in de natuur.
(Ook met afstand houden en niet de drukte op te zoeken valt er nog veel te genieten)

Veel liefs van mij,
Floor

Kersenmuisjes top is klaar!

Ik heb de afgelopen maanden met veel plezier gewerkt aan de top van de Kersenmuisjes quilt.
Een patroon van Ingrid van Super Goof.

Eigenlijk zijn er 22 blokken, maar dan werd de quilt zo groot dat ik hem nergens kwijt kon, dus heb ik de 12 leukste uitgezocht.
Zal ze nog eens allemaal van dichtbij laten zien:
(klik op de afbeeldingen om alles beter te zien)

Als je wordt toelaten op de Kersenmuizen quiltschool moet je een hoop leren en... een heel groot hart hebben als kleine muis.

En nieuwsgierig zijn, dus snel de bieb in die vol staat met de mooiste quiltboeken, wat een plezier!

Maar heel belangrijk is dat je dat kunt doen onder het genot van een heerlijk kopje thee dat met liefde is gezet.
Het staat er niet op, maar er hoort natuurlijk ook heel heel groot stuk pure chocolade bij :-)

Daarna is er een vergadering om te overleggen hoe het toegaat op de quiltschool en wat ze daar zoal gaan doen.

Nou..... heel belangrijk! Alles goed nameten, want meten is weten!

En dan leren ze knippen. Dat lijkt makkelijk, maar we weten allemaal wel dat het een beetje moed vraagt om zomaar de schaar in een mooi lapje te zetten.
Maar als je goed gemeten hebt, kan het niet fout gaan.
(Nou, bij mij wel hoor)

Als ze dan lapjes hebben geknipt, moeten ze netjes aan elkaar worden genaaid.
Dat is nog wel even een dingetje voor die kleine pootjes van de muisjes, maar gelukkig hebben ze ook hele kleine naaldjes...

De kersenmuisjes quiltschool staat in een grote oude kersenboomgaard, daarom heet de school zo en zijn alle muisjes verplicht om kersen in hun oren te dragen.
Ze plukken die een paar keer per dag opnieuw, want ze verdwijnen steeds in hun kleine bekjes :-)
Maar zoals je hier ziet, wordt van de kersen ook heerlijke speciale quilt-jam gemaakt.

Ze krijgen ook strijk-les... kijk eens hoe zorgvuldig dit muisje aan het werk is.
Daar kan ik nog wel wat van leren.

Moest natuurlijk ook de top strijken, dat is echt geen pretje hoor en ik kan het ook niet goed, dus ik doe maar wat...

De volgende les, die vaak moet worden herhaald, is de draadjes opzuig les.
Wij quilters maken altijd zo'n troep van onze quiltkamer, de tafel ligt vol lapjes en de grond vol met draadjes en kleine stukjes stof, dus moet er gezogen worden. Ook dat moeten de kleine muisjes leren.
Natuurlijk hebben ze daarvoor een schattig klein stofzuigertje.

Kijk, dat vinden we allemaal leuk, de muisjes ook, een show en tell.
Heerlijk om de affe top of quilt te laten zien en er over te vertellen.
Deze muis heeft haar eerste werkstuk af, knap gedaan hoor!

Dit is natuurlijk niet een echte les, het is een quilt-test.
Nou, die hoef je eigenlijk niet te testen, want zeg nou zelf, onder elke quilt lig je toch heerlijk, en helemaal als je een hele stapel quilts onder je hebt liggen. Zachter kan je niet slapen.... jeetje ik krijg er slaap van als ik er naar kijk....   :-)

Het is best nog een flink formaat geworden, doordat de blokken groot zijn.

Nu ligt de top in de kast, te wachten op betere tijden, want er zijn nog een paar wachtende voor deze.
Die willen ook allemaal steekjes, maar het gaat maar langzaam momenteel, want mijn pols vindt het nog niet zo leuk.
Maar..... uiteindelijk komt ie af hoor.

Nog even wat foto's laten zien van mijn eigen Turkse tortel duif, die ik geadopteerd heb.
Natuurlijk vliegt ze gewoon vrij rond, maar ze zit elke ochtend op me te wachten tot ze eten krijgt.
Als ik naar buiten kom geeft ze een schreeuw, en komt aan vliegen, en als ik wat te laat ben, vliegt ze regelmatig tegen het raam om te laten horen dat ze honger heeft.

Ze heeft maar anderhalf pootje, heel zielig, maar ze redt zich goed.

Nou ja, dank zij mij natuurlijk haha! Ze blijft gewoon zitten als ik zo dichtbij kom om een foto te maken.
Wat ook dichterbij komt, is dat we weer wat meer mogen. Dat is fijn, maar we moeten nog wel voorzichtig zijn, dat is nu heel belangrijk.

Wens jullie fijne gezonde dagen toe met veel zon, wandelingen en leuke fietstochtjes.
Liefs van mij,
Floor