Eén sterretje????

Eigenlijk had ik toch gezegd dat ik maar 1 sterretje van mijn nieuwe sterrenquilt zou maken?
Gewoon om even uit te proberen.....
Maar het is zo leuk, steeds als ik er één maak is het weer een heel ander sterretje dan de andere die ik gemaakt heb.
Steeds weer andere stofjes. Nou ja, af en toe ééntje moet kunnen, de anderen quilts komen heus wel af.

Zoals je ziet ben ik aan de zevende begonnen. Ik denk dat als ik de kleuren een beetje per tint bij elkaar hou, dat het wel heel mooi gaat worden. De kleuren een beetje laten verlopen zeg maar, bijvoorbeeld van blauw naar paars en dan naar rood etc. Maar dat zie ik wel als ik er heel veel klaar heb. Ik hou jullie op de hoogte!

Het boek dat ik gekocht heb over de verbindende kracht van quilts (over quilts uit de 2e wereld oorlog), heb ik inmiddels gelezen.
Ik moet eerlijk zeggen dat het me een beetje tegenviel.
Het ging voornamelijk over de verzetsdaden van An. Ze was als jonge vrouw heel moedig in de oorlog en heeft heel erg veel voor de mensen gedaan, maar het ging mij eigenlijk om de quilts.
Die kwamen aan het eind pas ter sprake, maar eigenlijk ook maar weinig.

De dvd die er bij zit is wel leuk om te zien en duurt 15 minuten.
En natuurlijk waren de foto's van de quilts mooi om te bekijken. Ze zijn voor het merendeel goed bewaard gebleven en hangen nu in een museum.

Dit is een foto van één van de quilts die bewaard zijn gebleven. Maar echt verhalen van de personen die ze gemaakt hebben staan er jammer genoeg niet in.
Dus zal ik het boek maar op Marktplaats zetten om weer te verkopen.
Toch wil ik een prachtig stukje aan het eind van het boek citeren:

"Een quilt is een deken met een hartslag.
We kennen allemaal het immateriële begrip "God", dat velen troost en houvast biedt.
Waarschijnlijk is er geen materieel begrip dat zoveel troost en herinnering aan thuis geeft als een quilt.
Het is een voorwerp dat hoop doorgeeft van de ene generatie naar de volgende.
Honderden jaren hebben vrouwen in grote delen van de wereld stukjes stof, waaraan dierbare herinneringen gekoppeld waren, opnieuw gebruikt of nieuwe stof in stukken geknipt en ze in kunstzinnige patronen gerangschikt.
Vaak was dat hun enige manier om hun diepere gevoelens uit te drukken.
(...........) En zo, met zorg gemaakt, koesteren deze dekens onze lichamen tijdens nachten van hoop en vertwijfeling, ze verwarmen ons na onenigheid, troosten ons als we ziek zijn en verzachten het afscheid nemen van stervenden.
Al deze emoties laten een onzichtbaar, doch onuitwisbaar patroon in de stof achter.
Een quilt wordt bijna nooit weggegooid, maar wordt steeds weer doorgegeven van de ene dierbare naar de andere. Of, in geval van nood, wordt hij aan een vreemde aan de andere kant van de wereld gegeven, die geen deken heeft."

Als je dat zo leest, moeten onze quilts eigenlijk allemaal dekens worden, die we dan kunnen doorgeven, maar ook kleinere quilts kunnen mensen troost brengen en in ieder geval plezier om er naar te kijken en dat is ook wat waard.