Over restjes-quilts en quilters-hersenen.

Wij quilters hebben allemaal lapjes. Sommige heel veel, die kunnen een jaar lang winkelen in eigen lapjeskast, anderen wat minder, maar lapjes hebben we.
Maar we hebben ook restjes, veel restjes.
Hoe vaak hoor ik niet bij het maken van een scrap-quilt  "fijn dan kan ik mijn restjes opmaken"!
Maar komen die restjes dan ooit op? Nee! We houden van die restjes weer restjes over, en erger: we kopen er wat stofjes bij, want dat is dan echt heel erg nodig, het kan niet anders! En daar houden we dan ook weer restjes van over...... ach wat zijn we toch zielig....

Ik heb dus ook restjes. Van alles wat natuurlijk, maar ook deze geweven Japanse stoffen. Best grote stukken nog, maar om daar nou nog een quilt van te maken....

Dus wat te denken van een tasje! Geen idee hoe het moest, dus deed ik maar wat. Dit had ik eens ergens gezien met die punten, leek me wel leuk.

Kijk, zo zit het aan elkaar en begint het al ergens op te lijken. Hier is het doorgeregen en moest de lap nog gequilt worden, want het moest wel een echt quilters-tasje worden.

En kijk nou eens, wat een gezellig tasje het is geworden!
Bovenin zit een ritssluiting, en die leuke vilten bloemetjes kocht ik kant en klaar bij Blokker.
Het probleem is alleen: zoveel stof heb ik niet gebruikt voor het tasje, dus nog heel veel restjes over.

Waar ik ook nog hele kleine mini-restjes van over heb, is van de indigo Japanse stofjes.
Jullie weten dat vast nog wel. Ik had een stapel 10 x 10 cm lapjes gekocht en daar gelijkzijdige driehoeken van geknipt.
Toen bleven deze scheve stukjes over en ik vroeg: wat kan ik hier nog mee?
Er werd geopperd dat ik er een vingerhoedjesquilt van zou kunnen maken.
Voor een quilt zou dit veel te weinig zijn, maar ook waren de stukjes te klein en aan één zijde schuin van draad, dus dat was geen optie dacht ik.
Maar ze bleven me maar aankijken die kleine lapjes, ze wilde niet in de vuilnisbak verdwijnen, ze wilde nuttig zijn.... maar wat dan......

Kijk eens, ja echt, een miniatuur-vingerhoedjes-quiltje! Tenminste dat moet het worden, de lapjes zijn al vast geknipt en opgespeld. Best grappig toch zo'n klein quiltje?
Eigenlijk ben ik van plan om meer minatuur-quiltjes te maken. Ik heb zoveel ideeën dat ik dat in dit leven nooit ga redden, maar in het klein gaat het sneller en kan ik misschien al mijn plannen tot uitvoer brengen.
Maar dit een vast een beginnetje. Alleen....... niet alles is gebruikt, dus heb ik nog restjes over......

Kijk, zo klein zijn de vingerhoedjes, net zo groot als een echte. In dit geval de antieke vingerhoed die nog van mijn moeder is geweest.

Maar het ging toch niet alleen over restjes vandaag, maar ook over quilters-hersenen?
Ja, ja, dat komt nu:

Toen ik vanmorgen naar mijn quiltzolder ging om daar een patroon over te trekken op mijn lichtbak, trof ik deze troep (nou ja troep....) in mijn kamer aan.
Natuurlijk zelf gemaakt, want deze ruimte is verboden toegang voor onbevoegden dat snappen jullie.
Dit was echt zo, en is niet speciaal zo neergelegd voor de foto!
Het gekke is, ik kan absoluut niet tegen rommel. De huiskamer moet altijd netjes opgeruimd zijn, voor mij is dat belangrijk, anders word ik onrustig.
Maar hier in mijn quiltkamer kan het wel en laat ik dat rustig dagen zo liggen.
Weet je hoe dat nou komt? Door die quilters-hersenen die wij quilters hebben.
Wij hebben geen gewone hersenen net als andere mensen, je weet wel van die grijze cellen, nee die van ons zien er heel anders uit:

Wat vind je me daar van! Een al al kleur, dat is wel even wat anders dan grijs.
Is dat geen heerlijk idee, echt iets om blij van te worden en we weten nu ook dat we er niets aan kunnen doen aan die restjes, quiltboeken verzamelen, geen quiltwinkel voorbij kunnen lopen zonder naar binnen te gaan en lapjes kopen en natuurlijk nieuwe projecten bedenken......
Het ligt aan onze hersenen! Heel goed dat dit nu eens onderzocht is vinden jullie niet?