En toen kwam de aap uit de mouw.....

Niemand van mijn familie (behalve mijn man) interesseert zich voor mijn quilts.
Als ik trots een affo aan de muur, of op mijn quiltrek hang... niemand die het ziet of er iets over zegt.
Niet zo leuk natuurlijk, maar wat doe je er aan? Je kunt interesse nu eenmaal niet afdwingen.
Groot was dus mijn verbazing toen mijn middelste broer en schoonzus enige tijd geleden vol belangstelling naar mijn quilts stonden te kijken toen ze hier op bezoek waren.
Vragen stellen over hoe ik ze gemaakt had en wat voor vulling er in zat, en "helemaal met de hand, ook het quilten?"
Aaahhh.... wat is dat nou?

Maar toen kwam de aap uit de mouw:
of ik een quiltje voor hen wilde maken voor op de salontafel, een tafellopertje dus.
Oooooh... is dat het....... :-(
Nou ja, dat is goed, dat wil ik wel doen.
Dus wij afgelopen dinsdag naar Carol Cox om stoffen uit te zoeken.

Dat viel nog niet mee, wat veel om uit te kiezen, vooral als het de eerste keer is dat je in zo'n stoffen-eldorado staat.

Even kijken of dit wel bij elkaar staat...

Het moest met rood worden, dus alles werd uit de kast getrokken. We hadden zelfs onze rode jassen aangetrokken mijn schoonzus en ik.
Maar met 4 verschillende smaken (Maria van de winkel zocht ook mee), was het niet zo gemakkelijk om iets te vinden tot ieders tevredenheid.

Uiteindelijk, na heel lang wikken en wegen, viel de keuze op deze drie stoffen.

Daarna hadden we wel behoefde om even wat gaan drinken op de goede afloop.

Voor het tafellopertje hadden ze het Storm at sea blok uitgekozen.
Leuk daar heb ik wel zin in, nog nooit gemaakt trouwens.

De volgende dag de patroondelen eerst geplastificeerd en daarna uitgeknipt.

Op de achterkant kleine ronde schuurpapiertjes geplakt tegen te wegglijden.

Dan de patroondelen op de stof tekenen en de lapjes snijden en knippen.
Vind ik altijd zo'n fijn rustgevend werkje.

Alle lapjes neergelegd om te kijken hoe het zou worden.
Wel leuk zo, maar ik was eigenlijk niet helemaal tevreden, of liever gezegd:  helemaal nìet tevreden...
Te weinig rood, te weinig samenhang tussen de diverse delen van het blok, het valt als het ware uit elkaar.
Snuffelen tussen mijn rode lapjes....

Vond er nog een die er goed bij paste.
Weer knippen en opspelden....
Ja, dat beviel me beter, veel krachtiger zo!
Broer en schoonzus mailen met foto's, en de volgende dag een mailtje terug dat ze de tweede versie ook mooier vonden.
Dus, ik kan aan de slag, want je moet er toch niet aan denken dat ik in een verloren uurtje (waar zijn die eigenlijk?) niets te doen heb.

Maar eerst morgen visite, nog voor de verjaardag van mijn man die gisteren jarig was.
Hij heeft vanmiddag zelf deze lekker aardbeien taart gebakken.
Ja, lekker, dat weten we al, want hij moest toch eerst gekeurd worden?   :-)

Ik wens jullie een fijne week en vergeet de klok vannacht niet een uurtje terug te zetten.
We hebben morgen dus een uur extra om lekker met onze lapjes te stoeien :-)

Liefs,
Floor