Verzamelen.

Wat voor soort mensen verzamelen? Ik ben daar - ook na gesprekken met anderen - nog niet helemaal uit.
Zelf heb ik mijn hele leven al verzameld. Zodra ik me bewust werd van het feit dat je meerdere dingen van het zelfde kon hebben waar je eigenlijk niet echt iets aan hebt, heb ik verzameld.
Nee, ik bedoel niet de knikkers die ik met knikkeren won (hoewel ik met knikkeren meestal verloor), maar echte verzamel dingen.

Het eerste wat ik me herinner (jaren 50) zijn sigarenbandjes en sigarettenmerken, en later suikerzakjes en sleutelhangers (jaren 60).
Na mijn trouwen ging ik door met oude verpakkingsblikken, munten, heiligbeelden, beren en kandelaars.
Van de laatste verzamelingen heb ik nog maar een klein aantal bewaard, en ben doorgegaan met doosjes, mola's en lapjes... maar die laatste tellen natuurlijk niet mee, want die heb ik ècht nodig :-)

Maar momenteel zijn het de Schildpad poppen die mijn hart gestolen hebben.
Sinds enige maanden groeit mijn verzameling en wil ik ze jullie eens allemaal laten zien.
Op deze foto staan mijn vier Ursel popjes. Ursel is de fabrieksnaam voor dit type Schildpad popjes.
Maar ik geef ze natuurlijk ook allemaal een eigen naam.
Links staat de kleine Anne (22 cm), met daarnaast haar zusje Marja van 24 cm.
De grote heet Marleen en is 36 cm.
Volgens mij hebben ze alle drie nog hun originele kleertjes aan uit de jaren 50.
Kleine Ursel rechts heb ik pas, voor 5 euro!!! op Marktplaats gekocht en staat nog in haar ondergoed (25 cm)
Ze heet Josje en zo heette ze altijd al schreef die mevrouw van wie ze geweest is, dus dat blijft zo.

Je kunt wel zien dat Anne en Marja zusjes zijn... zo zorgzaam voor elkaar.

Marleen's gezichtje glimt een beetje, want de popjes worden ingesmeerd met vaseline tegen het uitdrogen.
Haar neusje is een beetje kaal, maar dat heb je met popjes waar vroeger mee gespeeld is, dat vind ik juist wel leuk.

Daarna kwam Julia mijn leven opvrolijken (fabrieksnaam Gustel).
Dit is een iets jonger popje (eind jaren 50) en dus niet van het zeer breekbare celluloid.
Ze meet 28 cm en draagt een lief oud jurkje, maar heeft helaas nog steeds koude voetjes.
Heb al verschillende schoentjes voor haar gekocht, maar die passen steeds dan weer niet.

Lief gezichtje heeft ze hè? Daar val ik dan op als ik een popje koop, op het gezichtje en de uitstraling.

Deze kleine meid van 22 cm heet vanuit de fabriek Cristel, maar ik heb haar Sonja genoemd.
De poppen staan allemaal in een standaard tegen het omvallen, wel jammer van die beugel om hun nekje :-(

Lief smoeltje met die mooie blauwe ogen. Zoek deze ook nog in het groot, en dan met glazen ogen.

Toen ik deze op Marktplaats zag, was ik er gelijk helemaal weg van. Ze is 34 cm lang en haar fabrieksnaam is Eva (Evchen).
Ik heb haar Liesbeth genoemd en ze heeft haar originele jurkje nog aan. Dat is te zien, want hier en daar is het helemaal verteerd.

Zo'n mooi popje, daar val je toch als een blok voor?

Over mijn Laura (die eigenlijk Inge heet) heb ik al eens een berichtje geschreven toen ze naar de poppendokter moest.
Inmiddels is ze weer helemaal gezond en heeft van mij mooie rode schoentjes gekregen.

Die witte randjes om haar ogen vind ik zo mooi.....
Maar over het jurkje wat ik voor haar gekocht had was ik niet helemaal tevreden.

Dus van de week deze schattige jurkjes gekocht op Marktplaats.
Wel nieuw gemaakt, maar zo mooi.

Zeg nou zelf, dat staat toch prachtig bij haar rode schoentjes?
Laura zelf is supertrots op haar nieuwe jurkje, en het mooie oude jurkje komt nog wel eens van pas bij een ander popje.

Verder heb ik nog vijf andere oude popjes die jullie al eens gezien hebben. Ook leuk hoor, maar ik blijf nu bij de Schildpadjes. Hoop er nog wel een paar bij te kopen, en die komen dan ook gezellig even met jullie kennismaken.

Nu weer genieten van mijn eerste tulpen van dit jaar.
Met dat stormachtige natte weer moet je het voorjaar maar een beetje in huis halen niet?
Van de (kerst)ballen, de (olie)bollen naar de (tulpen)bollen.
Fijne week gewenst, met hopelijk een beetje zon!

Liefs,
Floor