De laatste keer.

Voor alles is een eerste- en een laatste keer.

De eerste keer kan eng en spannend zijn, maar meestal is het leuk en spannend.

De laatste keer kan heel verdrietig zijn, maar ook een bewuste keuze.

Die heb ik nu dus gemaakt.

Nee, ik ga niet stoppen met bloggen hoor, maar stoppen met de quiltlessen.

Tien jaar geleden ging ik op les.

Had me voorgenomen alleen op les iets met patchwork te doen, en thuis niets, maar dat was al na 1 les over.

Het was zo-helemaal-mijn-ding, dat ik gelijk stof en een boek heb gekocht om een quiltje te maken en dat terwijl ik pas een paar lapjes aan elkaar had genaaid. 

“Je moet niet gaan hardlopen voordat je kunt lopen” zei Maria die les gaf.

Maar daar trok ik me niets van aan, thuis ging ik gewoon aan de slag.

Dit was dat allereerste quiltje, gequilt en wel, want het moest gelijk af natuurlijk :-)

Vanaf die dag van de eerste les nu 10 jaar geleden gaat er vrijwel geen dag voorbij zonder dat ik een paar steekjes heb gedaan.

Maar opeens was het op. Weet nu alles wel en werk veel liever aan mijn eigen quilts dan aan werkstukken die we in de les “moeten” maken. Was voor mij eigenlijk meer een bee geworden.

En daarbij heb ik eens per maand een echte bee, dus gezelligheid genoeg en beide werd me ook eigenlijk te veel.

Vandaar dat het gisteren mijn laatste les was. Wat betekende afscheid nemen van de overige dames.

Dat ging me wel aan het hart, maar zo gaan die dingen..... loslaten.....

Voor iedereen had ik een klein afscheidskadootje gekocht voor de kerst.

Ons laatste werkstukje was les in Traboutis. In Frankrijk wordt dat al wat langer beoefend, maar hier zie je dat nog niet.

Altijd leuk om iets nieuws te leren.

Zal jullie even laten zien hoe ik dat gedaan heb.

Eerst hebben we een roosje gemaakt met de trapunto techniek.
Dus de lijnen fijn door naaien en daarna aan de achterkant opvullen met wollen draden zodat de vormen van de bloem dik en bol worden.
Daarna stukjes stof die je wilt gebruiken over de diverse delen appliceren.

Omdat het een roosje is vond ik het wel mooi om rozenstof te gebruiken.
Viel in het gebruik wel tegen, omdat deze stof erg los geweven is en dus snel rafelt.

Maar het is gelukt, hoewel op deze manier appliceren wel moeilijker is dan gewoon op platte stof.
Als de bloem helemaal klaar is, zie je dat de omringende stof gaat kringelen door die dik opgevulde delen van de bloem.

Als je daarna alles dubbelt met een achterkantje en fiberfill, en heel fijn doorquilt, wordt het weer netjes glad, en ziet het er mooi uit.

Heb er een roze randje om genaaid en opgevuld met lavendel, zodat het een geurkussentje is geworden.

Maria die mij 10 jaar les heeft gegeven vond het erg mooi geworden, daarom heb ik het haar gegeven als dank dat ze het 10 jaar met me heeft uitgehouden :-)

Was wel eens een beetje eigenzinnig, maar ach dat viel toch reuze mee Maria?

De andere dames hebben natuurlijk ook gewerkt aan het Traboutis werkje:

De meeste zijn nog niet helemaal af. Deze in mooie oude kleuren is van Grietje.

Deze vrolijke van An.

Lita heeft er een prachtig randje om gemaakt, ook in Traboutis.

Tine heeft van haar mooie blauwe roos een klein quiltje gemaakt.

Die van Marion schiet ook al lekker op.
Sorry dat sommige foto's zo geel van kleur zijn geworden  :-(

Annie heeft een mooie rode roos met ook een mooie rand er omheen.

Leuk om te zien dat ze allemaal zo verschillend zijn.

Deze techniek hebben we te danken aan Christien, die daar ook workshops in geeft.

Tot slot laat ik deze foto zien die ik gisteren maakte: de kerstroos in de tuin bloeit!

Niks bijzonders zullen jullie denken, daarom heet de plant toch immers kerstroos in het Nederlands?

In de winkel volop in bloei getrokken, maar in de 30 jaar dat ik deze tuin heb, bloeit hij voor het eerst met de kerstdagen.

Het blijft ook zo zacht buiten, plant denkt al aan het voorjaar, net als ik trouwens :-)

Ik wens jullie een fijne week met het versieren van de kerstboom en de rest van het huis.

Liefs,

Floor

p.s.: mijn man is gelukkig weer thuis uit het ziekenhuis. Hopelijk nu even rust.....