Een duifje en een poesje...

Een duifje en een poesje, dat gaat natuurlijk niet samen, maar gelukkig wel in mijn blogbericht van deze week.

Kreeg van een mailvriendin foto's van Dollie toegestuurd. Een klein babyduifje met een heel verhaal.
Haar dochter had een grote conifeer in de tuin staan, die in de weg stond.
Toen haar man die om zaagde viel er een duivennest uit met daarin dit kale mini duifje.

Ach wat zielig, zo'n beestje laat je toch niet aan zijn lot over....
Dus wat dan..... een nestje gemaakt van wat stro en dat in een konijnenhok gezet.
Ze poepte daar netjes over de rand, zoals het ook in een echt nest gaat.

Op internet had ze opgezocht hoe je een jong vogeltje voedt.
Advies was Brinta-waterpap in een plastic zakje, klein gaatje prikken, duif op schoot, met linkerhand vasthouden, met rechterhand zachtjes in het zakje knijpen en de snavel in het gaatje drukken. Dat lukte prima, hij slobberde de Brinta met smaak op en dat elke 2 uur. Behalve ‘s nachts, want dan voeren de ouders ook niet.
Van die ouders heeft ze nooit meer wat gezien. Die gaan ervan uit: boom weg, nest weg, jong weg, wij weg.

Duifje 4 weken oud, wordt al iets meer een duif.

Het duifje werd geringd met een rood ringetje en haar moeder bedacht dat ze wel Dollie kon heten naar Dikke Dollie uit Pluk van de Petteflet.

Ze groeide als kool, veertjes zagen ze ontwikkelen, donsveertjes verdwenen langzaam en er kon al een beetje meer vast voedsel in. Ook ging ze steeds meer fladderen en zijn ze buiten gaan oefenen.

Vast voedsel eten ging ook steeds beter.

Inmiddels had ze haar ook leren drinken uit een smal beekje dat door hun tuin stroomt vanaf een watervalletje naar een vijvertje. Het beestje moet toch ooit voor zichzelf leren zorgen.

 

Maar toen ze 5,5 week was wilde ze 's nachts niet meer worden opgesloten en hebben ze haar 'losgelaten'. Vanaf dat moment komt ze geregeld om eten vragen. Ze vliegt af en aan, ze wonen naast een park dus bomen genoeg om zich te verstoppen.

Als ze roept en rammelt met het voerblikje komt ze meestal aanvliegen.

 

Inmiddels weet ze haar bij de keukendeur ook te vinden en als ze niet uitkijkt vliegt ze haar achterna. Ben benieuwd wanneer ze  binnen zit. Zal wel een zomer met dichte deuren worden :-)

Gelukkig hoeft ze niet thuis te blijven met de vakantie en kan Dollie helemaal zelfstandig leven, knap hè? Heel lief van haar dat ze Dollie heeft gered en dat ze is uitgegroeid tot een lieve sterke duif.

Waar is nu de poes in het verhaal???

Kijk, ze is hier, mijn eigen poes Yindee.
Ze is verschrikkelijk bang voor alles en zit altijd boven in mijn atelier tussen de lapjes.
Alleen daar voelt ze zich veilig en ik mag er dan ook wel komen als ik lief rustig ben :-)

Naar de dierenarts gaan dat lukt niet. Ze heeft me eens vreselijk gekrabd en gebeten toen ik haar ooit probeerde in de reiskooi te stoppen.

Maar kijk eens op deze foto: een hele lange ingegroeide nagel.... oeps! Nu moest ik toch wel :-(

Eerst nog een paar weken uitgesteld voor het geval dat.... meer nee, het ging niet vanzelf, dus legde ik mijn winterjas en leren handschoenen klaar als bescherming om mevrouw op te pakken en in de kooi te stoppen.

Gelukt, en dat zonder verwondingen deze keer!

Woest was ze. Leek wel een opgesloten leeuw!

Bij de dierenarts geen foto's gemaakt, maar daar ging ze onder narcose en heeft hij al haar lange nagels geknipt, bloed- en urine afgenomen voor onderzoek naar haar nieren en suikerziekte, oren nagekeken, klitten uit haar haar gehaald en tegelijk de hele kat goed geborsteld.

Wat een haren kwamen daar uit, had gelijk nog maar een halve kat over.

Tot slot een slechte tand getrokken en haar gebit gereinigd.

Zo, dat was alles in één keer, ze lag nu toch onder zeil. Kon ik haar ook eens even lekker kroelen zonder gevaar voor eigen leven :-)
Gelukkig was ze voor haar leeftijd (ongeveer 14-16 jaar) nog heel gezond en ook haar gebit nog verder prima in orde.

Toen ze uren later weer op de poot was, was ze erg boos op mij. De enige die ze vertrouwde had haar verraden... voelde me heel schuldig hoor.

De volgende dag liep ze bang voor me weg, maar inmiddels is ze helemaal bijgetrokken en vindt ze me weer lief.

Had nog wat foto's van een fietstochtje, maar die bewaar ik maar voor volgende week, dit was alweer een heel verhaal.

Hoorde dat het echt zomer gaat worden aankomende week.

We wachten het af!

Liefs,

Floor