Jonathan geboren!

Het was van de week dan eindelijk zover, Charlotte ging bevallen.
Alles is prima gegaan en het is een jongetje!
Ik mocht hem een naam geven en heb hem Jonathan, Leonard, Nicolaas genoemd.
Net als Charlotte Isabella Josefine is hij natuurlijk ook van adel.

Is het geen schatje?
Lijkt heel erg op zijn moeder, hoewel hij denk ik de haarkleur van pappa heeft, want dat was volgens het nachtelijke avontuur van Charlotte dat jullie een paar weken geleden HIER hebben kunnen lezen, een knappe roodharige aap die ze tegenkwam in het park..

Natuurlijk deelde we hier gelijk beschuit met mui.... o nee, beschuit met banaan uit aan iedereen die op bezoek kwam.

Als goede kraamverzorgster deed ik de kleine gelijk een luier om.
Natuurlijk nog zoals vroeger toen mijn jongens klein waren, gewoon van katoen met een veiligheidsspeld  :-)

Daarna lekker in een bedje onder een warm quiltje.
Oeps! Maar toen werd Charlotte boos!
"Zo gaan wij apen niet met onze kleintjes om" schreeuwde ze.

Ze pakte Jonathan uit het bedje, deed zijn luier af en nam hem mee naar buiten de boom in!

"Hij moet gelijk leren wat het is om een aap te zijn" zei Charlotte en klom hoger en hoger.
Ik hield mijn hart vast.... zou het allemaal goed gaan?
Gelukkig weten babyaapjes heel goed hoe ze zich vast moeten houden aan hun moeder.

Maar ik was toch blij toen ze weer gezellig bij me op de bank zaten.

Wat is het toch heerlijk om verhaaltjes te bedenken hè?
Maar ik zou iemand te kort doen als ik niet zou vertellen hoe het echt gegaan is.

Ik wilde al heel lang een kindje voor Charlotte, maar zelf breien, daar begon ik niet meer aan, want ik vond het zo'n moeilijk patroon.

Maar Anke, een lieve mail-vriendin wilde dat wel voor me doen, want ze had dit schattige stel ook al voor zichzelf gebreid.

Dus zocht ik 2 kleuren wol uit die mooi bij Charlotte zouden passen.
Mooie zachte harige wol.

Kreeg regelmatig een foto toegestuurd van hoe ver het aapje al gevorderd was.

Het ging echt supersnel! Kijk eens, het is al bijna klaar!
Toen ik een mailtje kreeg dat het aapje helemaal klaar was, ging ik naar haar toe in Tricht om het kleintje op te halen.
Natuurlijk ging Charlotte mee.

Toen we daar aankwamen zat zijn pleegmoeder en zusje al met Jonathan op ons te wachten.
Ze had al dagen voor de kleine gezorgd.

Toen we haar zoon op haar schoot zette vond ze het best een beetje eng hoor...

Maar al snel vond ze hem lief en werd er gezellig geknuffeld.

Anke heeft voor haar zelf nog een kleiner aapje gebreid. Het zelfde patroon, maar dan op pennen nummer 1 !
Zie je het voor je? Zo dun als die zijn en zo knap dat ze dat kan.
Zoals je ziet wordt het aapje dan nog een heel stuk kleiner, want Jonathan is op pennen 2 gebreid.

Kijk eens zo klein en leuk hij is?

Nadat ik bij Anke al haar vele vele knuffels had bewonderd die ze in de loop van de jaren al gehaakt en gebreid had, nog een afscheidsfoto van het lieve stel samen en toen weer naar huis.
Genieten van twee lieve aapjes.

Hoop dat jullie deze week ook veel te genieten hebben!
Lieve groetjes,
Floor