Yindee.

Nadat ze 10 jaar van haar leventje bij ons heeft gewoond, is onze lieve poes Yindee gisteravond ingeslapen bij de dierenarts.

Bij dit verhaal wat oude foto's van toen we haar pas hadden, een mooie trotse maar erg schuwe poes.

Afgelopen week was zij naar buiten gegaan en kwam daarna niet meer terug.

Na 5 dagen van kou, regen en wind namen we aan dat ze inmiddels was overleden en zich ergens verstopt had om dood te gaan, dat doen dieren soms.

Ze was al een tijdje ziek, haar nieren werkte niet goed meer, dat gebeurd bij oude poezen, ze was al ongeveer 18 jaar.

We hebben haar 10 jaar geleden uit het asiel gehaald, waar ze was opgevangen omdat ze uit huis geplaatst was.

Ja, dat gebeurd ook met dieren als er veel te veel zijn en het onhoudbaar wordt of als ze verwaarloosd worden.

Ze was daar met 70 katten in een huis en waarschijnlijk geen mensen om zich heen gewend.

We hoopte dat ze wel zou ontdooien als ze hier bij ons was, maar in al die jaren bleef ze bang en afstandelijk. Heel jammer.

Gisteren werd ik gebeld door de dierenambulance, ze hadden Yindee gevonden, ze liep al dagen ergens rond bij een kantoor waarna ze uiteindelijk gebeld hebben om haar op te laten halen.

Ik was dolblij dat ze haar hadden gevonden en dat ze leefde!

Liep door het huis te juichen zo blij was ik.

Paar minuten later waren ze er, en zoals ik wel had kunnen verwachten, maar gewoon even niet aan dacht, was ze er slecht aan toe.

Uitgedroogd en onderkoeld (ze konden de temperatuur niet eens meten zo laag was die). Toen ze haar uit de kooi haalden deden haar achterpootjes niet meer mee.

Omdat het alleen maar zachtjes geregend had, waren er geen plassen en heeft ze niets kunnen drinken en ook geen eten gehad.

Ze heeft dus – ook door de kou ‘s nachts -  5 dagen geleden. Verschrikkelijk vind ik dat. Wat zal ze haar eigen vertrouwde warme mandje gemist hebben!

Ze is ook een heel eind van ons huis gevonden, waarschijnlijk ergens van geschrokken en toen verdwaald, want eigenlijk kwam ze nooit verder dat de tuin en de buurtuinen.

Toen ik haar toesprak en aaide begon ze zelfs zachtjes te spinnen, dat deed ze altijd, heel veel spinnen, zelfs nu nog.

Ze adviseerden me om gelijk naar de dierenarts te gaan en dat heb ik gedaan.

Daar werd me geadviseerd, wat ik zelf ook al dacht, om haar verder lijden te besparen en haar te laten inslapen.

Eerst was daar die onverwachte blijdschap en nu opeens toch het afscheid, dat was heel moeilijk.

Toen ze in slaap was heeft de dierenarts ook nog een gezwel in haar buik ontdekt dus er was echt geen redden meer aan.

We zijn erg verdrietig, maar wel blij dat we haar nu terug hebben, en inmiddels hebben kunnen begraven bij de andere 6 dieren die hier al liggen.

Dat is een schrale troost.

Dit was wel een jaar van loslaten en afscheid nemen.

Natuurlijk in januari van mijn hondje Terra en nu in december als hekkensluiter poes Yindee.

Daartussenin nog voor mij dierbare vriendschappen moeten loslaten, omdat vriendschappen soms veranderen en eindigen.

Hopelijk kan ik in het nieuwe jaar ook weer wat dierbaars toe te voegen.

Dit is een van de laatste foto's van onze Yin. We zullen je missen lieve schat! 

Ik zit even in een dip en ga een blogstop houden tot het nieuwe jaar.

Wel blijf ik jullie blogs lezen hoor,  en wens al mijn lieve lezers met deze foto van mijn mooie oude jaren 50 pop-up kerststal hele fijne feestdagen.

Liefs,

Floor