Nijntje, en pech voor Theo.

Nijntje.... wie is er niet groot mee geworden?

Nou ik niet natuurlijk, maar mijn kinderen had ik er wel uit kunnen voorlezen, maar in tegenstelling tot de meeste moeders uit die tijd vond ik er niks aan.

Saaie tekeningetjes en saaie tekst.

Weinig te beleven in die boekjes, ook niet voor hele kleintjes.

Dus ik heb ze nooit gekocht, en nog steeds vind ik het niks.

Sorry voor al die enthousiastste ouders die mij niet snappen.

Waarom dan toch een blogberichtje over Nijntje?

Nou.... omdat ik er verleden week pas achter kwam dat Nijntje een meisje is. 😄

Kijk toch eens naar dat plaatje hier boven, dat is toch een jasje en geen jurkje?

Was dus heel verrast toen ik laatst in het Wilhelmina kinderziekenhuis hier in Utrecht was en een vitrine vol Nijntjes zag.

Het kan verkeren.... ik was gelijk verliefd op dit gehaakte Nijntje meisje, waarvan ik dacht dat ze in die boekjes Nina heet.

Dit is duidelijk een meisje met haar oranje jurkje met tulpjes.

Nina (of eigenlijk dus Nijntje) ging met mij mee naar huis, ook al omdat het geld naar een goed doel ging.

Had ik toch een excuus om het te kopen. 👶

Ben ik nu een Nijntje fan? Nee hoor nog steeds niet, ben nu een Nina fan hahaha!

Beetje druk geweest, dus eigenlijk niets te laten zien op quiltgebied.

Het gaat namelijk niet zo goed met Theo.

Hij heeft iets ernstigs aan zijn voet, waardoor die helemaal dik,  rood, pijnlijk en ontstoken werd.

Na de huisdokter naar het ziekenhuis, daar moest zijn onderbeen in het gips.

Geen loopgips. hij mag de voet niet belasten.

Dus de hele dag in de rolstoel en heen en weer naar de bank, het toilet, keuken en bed.

Er is inmiddels een hoog- laag bed gebracht dat nu in de kamer staat, want naar boven kan hij niet meer.

Boven douchen is ook geen optie. maar met kant en klare vochtige washandjes kom je een heel eind.

Gelukkig woon ik om de hoek om hand- en spandiensten te verrichten, maar ook zoon en kleinzoon helpen waar ze kunnen.

Jody vindt het maar niks, maar is er wel om troost te brengen, want we kunnen momenteel niks meer. Niet naar buiten (rolstoel kan ik niet duwen), niet naar een restaurant of iets anders leuks ondernemen.

Nu moet er elke week nieuw gips om en dat kan maanden gaan duren, waarbij de voet dus niet belast mag worden.

Het kan dus zo maar een saaie en eenzame zomer gaan worden.... 😢

Tot slot deze prachtige bloemenfoto, om ons een beetje op te vrolijken.

We hopen op een beetje zon deze week.

Liefs,

Floor