Mijn aapje is klaar!!!

Ben er lang aan bezig geweest, maar het is me na veel moeite gelukt, aapje (patroon van Annita) is af!
Ze heet Charlotte Isabella Josefine Du Comice.
Is 35 cm lang en weegt 350 gram.
En je snapt wel, met zo'n naam... ze is van adel!
Toen ik begon wilde ik een meisjesaapje breien, maar tijdens het breien werd het voor mijn gevoel een jongetje.
Maar na het vullen wist ik het zeker: het was toch een meisje, en ze had zo'n trotse adelijke uitstraling dat ze 3 namen en een mooie achternaam verdiende.
Zet je  schrap voor heel veel foto's, want ik kon niet kiezen, ze staat overal even leuk op die kleine meid.

Is het geen schatje?

Natuurlijk mocht ze mee naar het atelier waar ik aan het quilten was......

waar ze zich al heel snel begon te vervelen.......

Uiteindelijk dook ze in de lappenmand, dat moeten we niet hebben natuurlijk.....

Dan misschien beter even in de tuin, want aapjes horen eigenlijk buiten te zijn toch?
Eerst maar een belletje ombinden, kan ik horen waar ze is.

Ze wilde alles ontdekken en overal op en in....

Nee Charlotte.... niet in de bomen....!!!

Charlotte hier, naar beneden en nu direct......!
Jeetje hoe voed je een aap op?

Uiteindelijk kreeg ze het koud en kwam zelf weer naar beneden.
Nu ben ik haar patchwork aan het leren. Ze had de slag snel te pakken, dus straks gaan mijn quilts supersnel, want zo'n klein aapje kan ik toch wel 8 uur per dag aan het werk zetten?
Nee hoor zo gemeen ben ik niet. Ze is gewoon mijn super super knuffelaapje!
Brei nooit een tweede meer maar ik ben heel blij met het resultaat en haar echte apenkleur, dus nu nog alleen maar genieten......

 

Herfst.

Het was koud vanmorgen toen ik om half 9 met Terra in het park liep.

Zag er prachtig uit die berijpte planten, daar niet van, maar ik liep te rillen en om eerlijk te zijn was ik onmiddellijk de kou al weer zat. Jeetje en de winter moet nog komen!
Dan eerst nog maar genieten van de herfst, waar ik wel gek op ben!

Kijk, dat vind ik nou prachtig. De populieren met hun leuke bewegende blaadjes laten ze altijd al vroeg vallen. Staat zo mooi als ze dan zo blijven drijven in het slootje.

Of zo'n mooi spinnenweb met mist erop, wat een kunstwerkje is dat! Nee, niet als je er doorheen loopt met je hoofd.... hoewel ik zeg dan altijd "sorry" tegen de spin. Moet het beestje weer helemaal opnieuw beginnen, zielig toch?
Vanmorgen weer naar Zeist naar mijn man. We hebben samen een klein wandelingetje gemaakt in het Zeisterbos. Dat was ook prachtig, zo veel gevallen bladeren! Heerlijk om doorheen te woelen met je voeten.

Maar als ik uit de slaapkamer kijk, heb ik een mooi uitzicht op mijn eigenste herfsttuintje, ook niet mis dacht ik zo.

Vanuit de huiskamer is het ook genieten van de kleuren. Jammer dat ik nu niet in mijn tuinstoel buiten kan zitten met mijn lapjes... te koud helaas.

Dit leuke vogelvoederhuisje heb ik van de week gekocht.
Echt een herfstkadootje voor de vogeltjes, met de nadruk op TJES!
Want..... wie komen er allemaal eten: die grote brutale Vlaamse gaaien, eksters, roeken en kraaien.
Die wil ik hier niet! Ik jaag ze steeds weg, maar ze vliegen direct weer terug als ik naar binnen ga.
De kleintjes, die ik nou net zo leuk vind, worden weggejaagd door die grote jongens.
Dat is misschien discriminatie (ja, dat is het Floortje), nou jammer dan, maar ik wil alleen de kleintjes in mijn voederhuisje.

Maar...... het zijn niet alleen herfstkleuren in mijn tuin. Moet je nu eens kijken wat er bloeit, klaproosjes! Nee echt, deze foto heb ik gisteren genomen, dus ze staan nù in bloei, eind oktober. Ook nog knoppen, dus het gaat nog wel even door.
Een kleine zomertoegift, speciaal voor mij.....

Kijk ook even hier:
http://atelierfatquarters.blogspot.nl/
http://www.fatquarters.nl/
Daar heeft Willeke haar eigen quiltwinkel geopend in het buitengebied van Culemborg!

Toch maar een berichtje....

Ondanks dat ik vorige week schreef dat ik vandaag geen berichtje zou plaatsen omdat het door de ziekte van mijn man hier drukker is dan normaal (bedankt allemaal voor de lieve reacties op mijn vorige berichtje), begon het vanmorgen toch te kriebelen.
Veel heb ik niet aan het quiltwerk gedaan, ben er te onrustig voor.
Maar elke avond ga ik er toch een uurtje voor zitten om rustig te quilten aan mijn Amish.
Daar word ik ontspannen van zodat ik beter in slaap kom daarna. Een soort therapie dus.

Kijk, zo wordt de rand, met een verenpatroon.
Ben nu aan de laatste zijde van de rand bezig. Iedere avond een stukje en zo komt hij toch af, wel zo leuk als ik hem over niet te lange tijd kan ophangen en er van genieten.

Heel af en toe ga ik een half uurtje naar boven om wat te quilten aan mijn wollen quilt die ik voor mijn man aan het maken ben.
Het middenstuk en 2 randen zijn al klaar, gisteren heb ik deze hartjes met kleermakerskrijt en een mal
op de derde rand  getekend. Wel leuk voor een zieke man toch?
Ik zou hem graag voor de winter klaar hebben, maar of dat gaat lukken?

Vanmorgen was ik weer bij hem op bezoek in Zeist, en tot mijn verrassing waren mijn zoon, schoondochter en kleindochters er ook!
Ukkepukkie kan sinds kort lopen, en vindt het heerlijk om te doen.

We kregen allebei van Lois een mooie tattoo op onze arm. En ik kreeg ook nog een mooi zelfgemaakt gipsen beeldje van een dino, waar ik heel blij mee ben.

Heel trots ben ik op mijn nieuwste aanwinst!!!
Ik heb mijn eerste laptop gekocht, en in mijn hand een mini-muis om hem te besturen.
Makkelijker vind ik dan die knop op het toetsenbord.
Samen met mijn oudste zoon uitgezocht van de week.
Hij voor de deskundigheid en techniek en ik voor ISHIJLEUKENTIKTHIJFIJN.
Dat laatste is natuurlijk het belangrijkste haha!
Eigenlijk wilde ik hem pas over 3 maanden kopen als ik mijn eerste pensioen krijg :-), maar het is wel makkelijk nu met het vele mailen met mijn man dat ik een laptop heb die beneden staat, zodat ik niet steeds naar boven hoef.
Dit berichtje doe ik nog boven op de p.c., want er zit nog geen fotoprogramma op, en de foto's met flits moeten eigenlijk altijd bewerkt worden om de kleur beter te krijgen.
Maar de volgende keer als ik iets klaar heb.... vanaf mijn eigenste lappie.....

Grote lappenmanden en een klein blokje.

Gelukkig bestaan er hele grote lappenmanden, want mijn man en ik zitten er samen in.
Nou ja, eigenlijk niet samen, want onze manden staan niet bij elkaar momenteel, maar daarover straks.
Ondanks de hectische week die ik achter de rug heb, is het toch gelukt om een blokje te maken voor het quiltje van de nieuwe cursus bij Carol Cox.

Ja, dit is een heftig blokje hè voor mijn doen. Ik dacht: laat ik eens uit mijn bol gaan :-)
Waarom dit blokje, en wat gaat het worden?

De bedoeling van deze cursus is dat je een eenvoudig blok uitzoekt, en de lijnen van dat blok gaat verschuiven, zodat er een heel ander blok ontstaat.
Ik had verschillende blokjes uitgekozen om te proberen en de lijnen daarvan verschoven en ingekleurd.
Met zo'n speciaal spiegeltje kan je dan kijken hoe het wordt als je vier van die blokjes aan elkaar maakt, zodat het één groot blok gaat worden.
Uiteindelijk heb ik gekozen voor dat blokje bij de spiegel.

Dit is het originele blokje wat ik had uitgekozen.
Zo'n beetje het meest eenvoudige, omdat ik de andere al snel te onrustig vond worden.

Zo werd het blokje toen ik de lijnen verschoof (horizontaal en vertikaal) en het inkleurde.
Als ik de lijnen op een andere manier verschuif, wordt het weer een heel ander blok, maar hier was ik wel tevreden over.

Daarna heb ik het blokje beplakt met de originele stof, zodat ik een beetje een indruk kreeg van hoe het zou worden.

Als je de spiegel er bij zet kan je goed ziet hoe het wordt.
Het kan op deze manier, maar het kan ook aan een andere kant van het blok, dan wordt het anders.

Kijk nu ziet het er weer anders uit dat de vorige foto.
Zelf vind ik deze leuker, omdat er in het midden een soort van ster komt, maar daar kan ik later altijd nog over beslissen, zolang de vier blokken nog niet aan elkaar zitten.

Eigenlijk moest het blok 20 x 20 cm worden, maar ik heb besloten om het klein te houden en het 10 x 10 cm te maken.
Wel weer een gepriegel, maar ik ben momenteel aan 4 grote quilts bezig, dus dit wordt dan maar weer een miniatuur quiltje.
Maar wel leuk wat je allemaal met een bestaand blok kunt doen!

Ja, en verder.... eigenlijk ben ik meer van de vrolijke berichtjes op mijn weblog, maar aan de andere kant, Mijn weblog heet niet voor niets Sunshine and shadow.
Er is naast de heerlijke herfstzon hier ook een beetje veel schaduw.
Het gaat momenteel niet zo goed met mijn man. Hij heeft COPD, een ernstige longziekte en verblijft momenteel na een week ziekenhuisopname in een revalidatiecentrum in Zeist.
Dus daar staat zijn mandje en de mijne hier.
Gelukkig kan hij daar zijn I-pad gebruiken, dus we mailen wat af! Ook wel eens leuk.
Maar zijn verblijf zal toch wel enige maanden gaan duren vrees ik, en dat is wel erg lang met die twee aparte mandjes!

Voor mij was het door die plotselinge ziekenhuisopname van mijn man ook een zware week, met veel drukte en stress, ben ook heel erg uitgeput moe en nog steeds last van mijn rug.
Nu hij verder weg zit, ga ik er niet meer elke dag heen, en dat geeft me een beetje rust en ruimte om de extra dingen te doen.
Het zou ook best kunnen dat ik niet meer elke zondag een nieuw berichtje op mijn weblog zet, want ik heb nu minder tijd om te quilten en dus ook minder te laten zien.
Wel blijf ik jullie lezen hoor, kan ik fijn alles meebeleven en naar jullie mooie dingen kijken.

Mijn aapje zit ook vergeten in zijn plastic zakje, heel zielig, want hij is bijna af.

Kijk, ik hoef alleen nog maar zijn staart af te breien!
Zie wel wanneer ik daar aan toe kom, voorlopig even rust....

Geen quiltbee, maar een Toljabee!

Gisteren was het een bijzondere dag.
Eigenlijk had ik een quiltbee, maar ik ging naar een Toljabee!
Onze lieve kleindochter Sydney werd 1 jaar. De eerste verjaardag (Tol) van een kind is traditioneel een speciale gelegenheid in Korea.
Omdat Sydney half Koreaans is, gebruiken mijn zoon en schoondochter deze traditie ook voor hun kinderen.
Met deze Toljabee, zoals dat heet, wordt Sydney gekleed in Koreaanse kledij.

Voor de uitnodigingen zijn ze alle vier in Koreaanse kleding op de foto gezet.
Wat een prachtig gezicht is dat!

Ook grote zus Lois had haar eigen prachtige foto.

Het hoogtepunt van deze viering is een ritueel waarbij Sydney haar toekomst voorspelt.
Ze wordt voor een tafeltje met 6 voorwerpen gezet, die allemaal hun eigen betekenis hebben.
Wat ze als eerste en tweede voorwerp kiest voorspelt volgens de traditie haar toekomst.
We waren allemaal heel benieuwd wat ze zou pakken.... spannend!

Je ziet haar op de foto boven al heel hebberig naar het Koraanse geld kijken.... zou ze..... ja hoor, direct greep ze het geld en keek daar heel blij bij, alsof ze de buit al binnen had.
Geld voorspelt een rijke toekomst.... mmm, dat is nooit weg natuurlijk.
Maar ze moest nog iets pakken.

"Tja..... wat zal ik nou eens nemen, voor geld is eigenlijk toch alles al te koop..."
Zie iedereen eens gespannen kijken!

Ze pakte uiteindelijk het penseel!
Volgens de uitleg wordt ze dan een succesvolle wetenschapper.
Mmmm, vind toch een succesvol kunstenaar een leukere uitleg. Maar we wachten het af, nog "even" geduld.

Het mooie maar lastige jurkje (ze kon er niet mee kruipen) uitgetrokken, en dan is het kadootjes tijd!
Tja, wat moet je met zo'n pak? Nog geen ervaring met uitpakken, maar een twee-jarige wel, dus kreeg ze direct al hulp aangeboden.

Maar kijk, ze leert snel! Ze kon nu zelf al lekker scheuren.

Oma ging toch maar even helpen bij dit grote pak.
Helaas kon opa er niet bij zijn, wat hij heel erg vond, maar hij werd vrijdag plotseling weer opgenomen in het ziekenhuis.
Gelukkig werden de foto's direct doorgezonden naar zijn I-pad (ja, dat kan ook al in een ziekenhuis!), zodat hij toch een klein beetje kon meegenieten.

Het kadootje van opa en oma had veel aftrek, de grotere kinderen vonden het ook nog leuk om mee te spelen.

Tot slot kregen we, na heel veel kadootjes uitpakken en bewonderen, nog lekker eten, want we hadden er inmiddels honger van gekregen.
Daar hadden Sydney's ouders hard aan gewerkt, het was erg lekker.

Lois en haar grote vriend zitten heerlijk te spullen.

Over Lois gesproken... ik wil jullie nog wel even een foto laten zien van haar toen ze 1 jaar werd en ze ook zo'n prachtig Koreaans jurkje droeg.
Zij pakte destijds ook het geld als eerste voorwerp. Hebben we straks twee rijke kleinkinderen.

Tot slot nog een leuke foto van haar mamma met de jarige Jet!
Wat een plaatje die twee!
Volgend jaar een "gewone" Hollandse verjaardag, want dit is maar voor 1 keer, alleen haar eerste .....