Weer verder met mijn Japanse popjes en weer een zielig hondje.....

Na de geboorte van Sydney ging ik weer verder met het tekenen van de rand van haar geboortemandala.
Nu kon de datum en haar naam er op getekend worden.
Gisteren was hij helemaal klaar, en ik ben er erg tevreden over. (Nee, nog niet hier te zien hoor, even geduld!).

Maar ik kan nu weer lekker verder met mijn Japanse poppen-quilt.
Dit blok had ik al eerder af, maar hebben jullie nog niet gezien (beetje bleek door de flits...).
Vooral die waaier vind ik erg leuk geworden.

Dit blok heb ik gemaakt toen de mandala zover klaar was, en ik moest wachten op de bevalling.
Dat stofje voor de libelle was echt een vondst!
Ik vond het moeilijk om een stofje te vinden voor die tere libelle vleugels, en had niks in mijn voorraad dat geschikt was.
Toen snuffelen tussen mijn 10 x 10 lapjes die ik voor mijn sterrenquilt heb liggen en kijk, toen vond ik dit mooie tere lapje (kan je het niet goed zien, dan even klikken op de foto voor een vergroting).

Er is me al verschillende keren gevraagd hoe het is afgelopen met mijn reuze moesappel van een paar blogjes geleden.
Nou, wat denken jullie?

Juist ja! Ik heb haar en haar broertjes en zusjes tot moes geslagen!
Ach nee, dat klinkt zo zielig..... ik heb haar tot moes gekookt en gezeefd.
Ze zitten lekker met z'n allen in potjes, wachtend tot ze worden opgegeten.
In de schuur heb ik trouwens nog meer moesappels liggen, ook nog sterappels en peren, de bomen deden het goed dit jaar.

Hoe vinden jullie trouwens dit moedige viooltje? Staat daar helemaal alleen mooi te zijn tussen de stoeptegels!

O, ik zou het nog hebben over mijn zeer, zeer zielige hondje.....
De dierenarts had toch 6 kiezen getrokken? Ik dacht dat alles al goed ging, maar ze werd steeds slomer en zieliger (ze kan heeeeel zielig doen, dan mag ze onder mijn quilt).
Toen ze ook niet meer wilde eten, ben ik weer terug gegaan naar de dierenarts.
Jeetje, wat ik zag toen ze met twee man het bekje van Terra hadden opengewurmd!!!
Het was verschrikkelijk! Een bekje vol met gezwellen en bloed! Maar goed dat ik geen foto heb gemaakt, want dan hadden jullie dit blogje direct weggeklikt.
Het zag er verschrikkelijk uit die ontstekingen, het arme beestje, waarom kon ze het nou niet vertellen?
Ze heeft nu medicijnen en weer zacht eten en het gaat al beter gelukkig.

Tot slot nog iets leuks! Het heeft even geduurd (was veel werk) maar dan heb je ook wat!
We kregen van de week het geboortekaartje van Sydney. Nou zeg maar geboorteboekje.
Want het was een heus boekje, dat je helemaal kunt uitvouwen, met een roze lintje er omheen.
Aan de andere kant staan de diverse echo foto's en een tekening van Lois waarop het hele gezin staat, inclusief de kleine Sydney met welgeteld drie hele lange haren.
Aan deze kant, nou dat kunnen jullie zelf zien (klik voor vergroting): Lois bij haar moeder met nog een hele dikke buik, allemaal mooie bloemen en dan haar naam natuurlijk en dan een foto van kleine Sydney (met haar oogjes open!) samen met haar grote zus Lois.
Wat schattig hè! Heeft mijn zoon zelf bedacht en ontworpen! Wij zijn er trots op!
Zal wel heel lang op de kast blijven staan dit mooie boekje, en steeds maar weer genieten van al dat moois dat ons ten deel is gevallen......