Een beetje voorjaar.

Vanmorgen werd ik naar buiten gelokt door de zon.
Ik probeerde mezelf nog tegen te houden, maar het lukte niet.... eventjes in de tuin werken...
In het najaar werd ik nogal plotseling van mijn prachtige tuin beroofd. De Hortensia's stonden nog mooi te zijn met hun verkleurde bloemen en de vaste Fuchsia's stonden nog volop in bloei toen opeens de nachtvorst toesloeg en de volgende morgen alles bruin was.
Daar kijk ik nu al maanden tegenaan, met uitzondering van de sneeuwdagen natuurlijk.
Dus mijn tuinhandschoenen aan gedaan en de snoeischaar ter hand genomen, eventjes een half uurtje één zijn met de aarde.
Het was wel koud, dat viel een beetje tegen, maar met de zon erbij leek het toch een beetje voorjaar.

Het Prunusboompje staat al in bloei, met tere witte bloempjes.

Oeps........ vorstschade. Mijn leuke schildpadje kon blijkbaar niet tegen de vorst. Dat wordt lijmen, want ik wil hem niet kwijt.
Volgende winter maar binnen een winterslaap houden Stoffel!

Toen ik wat blaadjes weghaalde, zag ik toch al jong groen! Wat een prachtig gezicht, dat frisse groen uit die donkere koude aarde te zien komen! En dan die haartjes op het steeltje....
Toen ik zo bezig was, kwam er steeds een lief roodborstje bij me zitten. Als ik ergens wat had gedaan, ging hij direct op zoek naar een lekker hapje.
En dat terwijl de voederplank vol ligt met van alles. Maar echt voer uit de natuur is natuurlijk het lekkerst.
Hij keek me steeds aan met die kleine zwarte kraaloogjes. Wat een prachtige kleur hebben die diertjes! (Helaas, het fototoestel had ik niet bij de hand).

En kijk...... daar komen de sneeuwklokjes al!
Bij anderen staan ze vast al in bloei, maar omdat mijn tuin op het noorden ligt, is alles altijd een beetje later in het voorjaar. Maar het is een beginnetje.... eertijds bloeien ze en neem ik er een paar naar binnen om er een paar dagen intens van te genieten.
Ik weet het..... het is nog midden in de winter, maar ik zie dat de natuur al net zo ver is dan ik......